บทที่ 152

เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากคืนที่เราพักค้างที่โรงแรม ฉันตื่นขึ้นมาก็พบว่าแบรดแต่งตัวในชุดสูทตัวใหม่เรียบร้อยแล้ว

“อรุณสวัสดิ์” เขาพูดเบาๆ ดวงตาของเขายังคงมีร่องรอยความอ่อนโยนจากเมื่อคืน “ผมสั่งอาหารเช้ามาแล้ว เราควรกินกันก่อนที่ผมจะไปส่งคุณกลับ”

ระหว่างทางกลับ เราต่างเงียบงัน เต็มไปด้วยความตึงเครียดแปล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ