บทที่ 169

หลังจากวางสายจากมาร์ติน แบลร์ ฉันก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมแขนของแบรด

อ้อมแขนของแบรดกระชับแน่นขึ้นรอบตัวฉัน ความอบอุ่นแบบมนุษย์หมาป่าของเขาซึมซาบผ่านผิวหนังของฉันราวกับยาบรรเทา

ฉันสัมผัสได้ถึงสัญชาตญาณปกป้องที่แผ่ออกมาจากตัวเขาเป็นระลอก ฉันปล่อยตัวเองให้พิงพิงการปกป้องนั้นอย่างเต็มที่ ดูดซับคว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ