บทที่ 189

เสียงแตรดังขึ้นจากข้างนอกทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นจากแก้วกาแฟ เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันเห็นมัลคอล์มก้าวลงมาจากรถตู้ของบริษัท เขาส่งยิ้มสดใสและสวมเสื้อเชิ้ตลำลองที่ดูเหมือนจะเป็นตัวเก่งของเขา

“รถมารับเราแล้ว” ซูซานพูดพลางส่องกระจกตรงโถงทางเดินเป็นครั้งสุดท้าย เช้านี้เธอใช้เวลาแต่งตัวนานกว่าปกติ และฉันก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ