บทที่ 206

ผมยืนอยู่ที่ขอบหน้าผา เฝ้ามองคลื่นซัดสาดเข้ากับแนวโขดหินเบื้องล่าง อากาศเค็มปะแล่มของทะเลอวลเต็มปอดขณะที่ผมพิมพ์ข้อความถึงแอลจนเสร็จ นิ้วของผมชะงักไปเพียงชั่วครู่ก่อนจะกดส่ง ตำราอาหารที่ผมจัดการให้ส่งไปจะสื่อความหมายได้มากมายเกินกว่าที่คำพูดจะทำได้

ผมวางโทรศัพท์ลงข้างตัว ยืนนิ่งอยู่นานสองนาน ก่อนจะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ