บทที่ 217

ฉันยังหอบหายใจไม่ทันทั่วท้องดีเลยด้วยซ้ำตอนที่เสียงเคาะประตูเบาๆ ดังขึ้น ก่อนที่ฉันจะทันได้ประมวลผลว่าเกิดอะไรขึ้น สาวใช้ที่เป็นมนุษย์คนหนึ่งก็แทรกตัวเข้ามาพร้อมกับอ่างน้ำอุ่นและผ้าขนหนูผืนใหม่

“พระเจ้าช่วย” ฉันพึมพำ แก้มร้อนผ่าวด้วยความอับอายขณะรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว

แบรดหัวเราะเบาๆ มาจากในห้อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ