บทที่ 237

จู่ๆ แขนของแบรดก็โอบรอบตัวฉัน ดึงฉันเข้าไปแนบกับแผงอกของเขาด้วยความรุนแรงจนหัวใจฉันเต้นผิดจังหวะ ดวงตาสีอำพันของเขาฉายแววบางอย่างที่ฉันอ่านไม่ออก อาจเป็นความเจ็บปวด หรืออาจเป็นความเสียใจ

“นั่นหมายความว่ายังไง” ฉันถาม เสียงสั่นขณะพยายามมองหาคำตอบจากใบหน้าของเขา “แบรด คุณกำลังทำให้ฉันกลัวนะ”

มือใหญ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ