บทที่ 238

บ้านว่างเปล่า ว่างเปล่าไปหมดเลย

"แม่คะ" ฉันร้องเรียก เสียงของฉันก้องกังวานในความเงียบ ฉันรีบวิ่งไปที่ห้องครัว ต่อด้วยห้องน้ำ ตรวจดูทุกห้อง ไม่มีอะไรเลย แม่ไม่อยู่แล้ว

ความตื่นตระหนกเกาะกุมหัวใจขณะที่ฉันควานหาโทรศัพท์ กดเบอร์ซูซานด้วยนิ้วที่สั่นเทา เสียงอัตโนมัติที่ตอบกลับมาทำให้เลือดในกายฉันเย็นเฉ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ