บทที่ 27

มุมมองของแอลล์

แบรดนั่งอยู่หน้าแกรนด์เปียโน ร่างสูงของเขากลายเป็นเงาทาบทับอยู่เบื้องหน้าแสงสว่างที่กำลังเลือนหาย ปลายนิ้วของเขาเคลื่อนไหวไปทั่วลิ่มเปียโนอย่างนุ่มนวลน่าประหลาดใจ บรรเลงท่วงทำนองอันงดงามจับใจจนทั่วทั้งห้อง ฉันไม่เคยเห็นเขาดู... มีความเป็นมนุษย์เท่านี้มาก่อน หน้ากากเย็นชาที่เขาสวมเป็นป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ