บทที่ 62

มุมมองของแอลล์

ฉันจ้องมองกองเอกสารที่สุมอยู่บนโต๊ะทำงาน รู้สึกท่วมท้นไปหมด ดวงตาของฉันแสบร้อนจากการจ้องมองสเปรดชีตมาตลอดทั้งเช้า และเมื่อเอื้อมมือไปหยิบถ้วยกาแฟก็พบว่ามันว่างเปล่าอีกแล้ว

“ฉันมาลงเอยที่นี่ได้ยังไงกันวะ” ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับนวดขมับ

ตอนนี้ฉันกลับต้องมารับผิดชอบการเตรียมเอก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ