บทที่ 64

มุมมองของแอล

เช้าวันต่อมา ฉันนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับแบรดที่โต๊ะอาหารเช้า เราสองคนต่างจมอยู่ในความเงียบอันน่าอึดอัด ไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรเลยนับตั้งแต่เรานั่งลง เสียงเดียวที่ได้ยินคือเสียงกระทบกันเบาๆ ของช้อนส้อมกับจานกระเบื้อง และเสียงเสียดสีเป็นครั้งคราวเวลาที่มีคนเอื้อมมือไปหยิบบางสิ่ง

เมื่อคืนนี...