บทที่ 231 ไม่ต้องกังวลฉันรู้ว่าจะทำอย่างไร

ไดแลนฝันถึงเกรซอยู่ตลอด

เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็เข้าใจว่าสิ่งที่เขารู้สึกไม่ใช่แค่ความสงสาร—แต่เป็นความโหยหาอย่างแท้จริง เขาคิดถึงการที่เธอยืนอยู่ตรงนั้น เปิดอกเล่าเรื่องชีวิตแต่งงานที่แย่ของเธอด้วยสีหน้าเศร้าๆ และเขาคิดถึงวิธีที่เธอไว้ใจเขา

ไดแลนเริ่มเดินทางไปเวสเปอร์ซิตี้บ่อยขึ้นแค่เพื่อจะได้เจอเธอ...