บทที่ 428 คืนแห่งใบกล้วยและฝนกลางคืนเขาไม่เคยรอเธอ

ซาร่าห์ค่อยๆ หลับตาลง

"นี่มันไม่ถูกนะ โอลิเวอร์ ปล่อยฉัน" เธอกระซิบ

แต่เขาไม่ปล่อย

อ้อมแขนแข็งแรงของเขากระชับรอบตัวเธอแน่นขึ้น กดแนบกับผิวกาย พันผัวอยู่กับผ้าปูที่นอนสีเทาเข้ม การดิ้นรนขัดขืนเป็นครั้งคราวของเธอเลือนหายไปในผืนผ้า

ผมยาวสลวยของเธอระร่างกาย เคลื่อนไหวเบาๆ ตามจังหวะ งดงามชวนมองอย่างเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ