บทที่ 26 ภวัตพูดง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?

“ไม่มีเหตุผล”

พิ้งค์พยักหน้า: “ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ เดี๋ยวจะรีบไปจัดการให้”

เธอเดินออกไป

อัญชนีเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ หลับตาลง

ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ในตอนที่แพรวาใส่ร้ายเธอผุดขึ้นมาในหัวทีละฉาก ทำให้เธอถูกทุกคนตราหน้าด่าทอโดยไม่มีโอกาสได้แก้ตัว ทำให้เธอต้องใช้ชีวิตเหมือนหมาหัวเน่ามานานหลายปี เธอให้อภัยไม่ได...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ