บทที่ 10 คนดีที่เจ็บ (50%)

“งั้นก็เก็บแม่งทั้งสองนั่นล่ะ”

ว่าแล้วหนึ่งในสองก็ชักปืนออกมา เตรียมจะลั่นไก ท่ามกลางความตกตะลึงจนตาค้างของปานระพี หากแต่สติที่เหลืออยู่เพียงแค่หยิบมือก็ทำให้เธอเปล่งเสียงกรีดร้องออกมา

“อย่านะ! ไอ้พวกเวรระยำ!”

“ไปขอความเมตตาในนรกเถอะนังหนู”

ขาดคำมันก็เล็งปลายกระบอกปืนมายังเธอและมหรรณพ กะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ