บทที่ 120 ตอนแสนพิเศษ (พีคในพีค) โอ้เบบี๋!!! (100%)

สองปีผ่านไป

“โอ๊ก! โอ๊ก! โอ๊ก!”

เสียงประหลาดที่แว่วเข้ามาในหูตอนที่มหรรณพงัวเงียตื่น เพราะวาดมือไปข้างกาย แล้วไม่พบคนที่ตัวเองกกกอดไว้ทั้งคืน ทำให้คิ้วเข้มเหนือนัยน์ตาคมขมวดเข้าหากัน ก่อนที่เสียงประหลาดที่ว่าจะดังขึ้นอีกระลอก ทำเอาร่างใหญ่เด้งขึ้นจากที่นอน แล้วเดินแกมวิ่งไปยังห้องน้ำในสภาพที่ไม่มี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ