บทที่ 41 เลือกที่จะเป็นฝ่ายไป (50%)

ตอนท้ายเผลอขึ้นเสียงใส่อย่างสติแตก

‘เสียใจด้วยจริงๆ หมอแพร’

ถ้อยคำเป็นเชิงยืนยันทว่าหนักแน่นนั้น ทำให้เธอช็อกจนพูดไม่ออก ก่อนจะขยับปากแห้งผากรำพันเรียกคนที่ล่วงลับดับสูญอยู่หลายครั้ง เรียกจนสุดเสียง กระทั่งไม่มีเสียง

‘คุณย่า! อย่าทิ้งแพรไป! คุณย่า!  อย่าทิ้งแพร! ได้โปรด…คุณย่า! คุณย่า! ค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ