บทที่ 56 ยอมแล้วทูนหัว (30%)

เช้านี้เธอไม่ได้ตื่นมาพร้อมกับความว่างเปล่า ไม่ได้กอดตัวเองท่ามกลางความหนาวเหน็บ อ้างว้าง และโลกมืด หากว่ามันยังมีวงแขนแกร่งตระกองกอดร่างบางแนบอกอุ่นอยู่ไม่ห่าง

ยอมรับว่าลึกๆ แล้วรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยอย่างน่าอัศจรรย์

แต่ปานระพีก็ไม่มีเวลาอ้อยอิ่งอยู่กับความสุขเล็กๆ นั้นนานนัก ด้วยกลัวว่าคนที่นอ...