บทที่ 64 ร้อยเล่ห์ (100%)

จังหวะการย่างก้าวอันคุ้นหูทำเอาใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำ เท้าใหญ่หยุดลงใกล้ๆ ร่างที่คลุมโปงอยู่บนฟูก ก่อนจะจงใจดึงผ้าห่มออก จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนแนบข้าง แล้วกระซิบชิดใบหูน้อย

“คิดยังไงถึงมานอนที่นี่หืม”

“…”

เธอยังคงใช้ความเงียบปั่นหัวเขาเช่นเคย

“เด็กดื้อ ต้องถูกลงโทษ…รู้ไหม”

คราวนี้คนที่นิ่งมาต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ