บทที่ 15 15

หัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย แทบไม่ได้คิดเรื่องอะไรเลย และบัณฑิตาก็ลืมไปด้วยว่าเธอต้องระเห็จไปนอนบนโซฟา ไม่ใช่มามุดผ้าห่มนอนเตียงเดียวกับกายสิทธิ์เช่นนี้

ดึกดื่นค่อนคืนอากาศก็หนาวเหน็บ ทำเอาสองหนุ่มสาวโผเข้ากอดกันเพื่อหาไออุ่นอย่างลืมตัว บัณฑิตานอนยิ้มฝันหวานเมื่อได้กอดหมอนข้างใบโตที่แสนอบอุ่นเช่นนี้

เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ