บทที่ 10 บทที่ 10.

ริค เวลส์ มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างมีความหมาย เธอสวยถูกใจเขาและเขาก็คิดว่าเธอเองก็ดูจะสนใจเขาเช่นกัน และอย่างน้อยๆ ช่วงเวลาหยุดพักผ่อนยาวหลังจากทำงานหนักมาทั้งปีที่เกาะพราวแสงจันทร์แห่งนี้ก็คงจะไม่เงียบเหงาเกินไปนัก และถ้าได้แม่สาวหน้าหวานหุ่นกระชากใจมาแนบกายยิ่งดีใหญ่ ชายหนุ่มคิดอย่างหนุ่มหล่อเจ้าสำราญและขึ้นชื่อด้านความเจนจัดและเจ้าเสน่ห์ไม่แพ้ใคร

เหมันต์ เดินไปเดินมาที่หน้าชานเรือนที่ออกแบบเป็นลานกว้างและมีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่ผิวน้ำเสมอราบเรียบกับขอบสระสวยดูราวจะเป็นพื้นเดียวกับทะเลยามพลบค่ำอย่างกระวนกระวาย เมื่อเห็นว่าค่ำแล้วคนรักยังไม่กลับมาจากชายหาดหลังจากที่แยกกันเพราะเขาพาหมาน้อยที่โชคร้ายได้รับบาดเจ็บไปรักษา และรีบกลับมารอเธอที่บ้านในใจก็หวั่นๆอยู่ว่าเธอจะโกรธดังนั้น อาหารเย็นมื้อนี้เขาจึงลงมือปรุงเองและมีแต่ของโปรดของแอนนิต้า สาวคนรักทั้งนั้น เสียงหัวร่อต่อกระซิกของชายหญิงที่ดังแว่วมาทำให้ร่างสูงผุดลุกจากโต๊ะอาหารที่เขาจัดไว้อย่างสวยงามเพื่อคนรัก และพบว่าเธอเดินขึ้นเรือนมาพร้อมกับชายหนุ่มผมทองใบหน้าหล่อเหลาที่เขาจำได้ว่าเป็นหนึ่งในมหาเศรษฐีผู้ทรงเสน่ห์คนหนึ่ง และยังเป็นแขกที่มาพักผ่อนเป็นการส่วนตัวที่เกาะนี้ด้วย

“คุณไปไหนมาแอนนี่ มาร์ครอตั้งนานแน่ะ มาสิครับนี่มาร์คทำอาหารสำหรับเราสองคนไว้รอแอนนี่ด้วยนะ” ชายหนุ่มตรงเข้าไปเกี่ยวแขนเรียวมาที่โต๊ะอย่างยอมเสียมารยาทกับผู้มาเยือนโดยไม่ได้รับเชิญ ความหึงหวงเข้าตาอย่างยั้งไม่อยู่เมื่อเห็นสายตาที่ผู้ชายด้วยกันดูออกว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไร หญิงสาวทำท่าอึกอักมองไปที่ชายหนุ่มอีกคนอย่างกลัวว่าเขาจะเข้าใจผิด ว่าเธอกับเหมันต์มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันทั้งๆ ที่มันเป็นความจริงก็เถอะ

“ขอบคุณมากนะคะริค ที่มาส่งแอนนี่แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะคะ”

“ครับ ผมไปนะครับนายหัวมาร์ค” ริค ยิ้มหวานให้สาวสวยที่เขาหมายปองแม้จะรู้ว่าเธอมีคนรักแล้ว แต่คนอย่างริค อยากได้อะไรก็ต้องได้ไม่ว่าอะไรก็ตามแม้แต่คนที่มีเจ้าของแล้ว เช่นแอนนิต้า ถ้าเขาต้องการเธอเขาก็ต้องได้และเธอเองก็ดูเหมือนจะเต็มใจเป็นของเขาอยู่ไม่น้อย ส่วนชายหนุ่มเจ้าของเกาะพราวแสงจันทร์นั้นเขาไม่แคร์เลยสักนิดเพราะเรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ใครจะเหนือกว่าและพิชิตใจหญิงได้ก่อนกันต่างหาก และแม้ว่าด้านหน้าตารูปร่างทั้งเขาและเหมันต์ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันนัก แต่เขาเชื่อว่าคนอย่างริค เวลส์ สามารถชิง แม่สาวสวยหุ่นกระชากใจอย่างแอนนิต้ามาครอบครองได้ไม่ยากเสียด้วย ชายหนุ่มคิดอย่างคนเห็นแก่ตัวในแบบของมหาเศรษฐีระดับโลกที่เห็นอะไรๆ เป็นผลประโยชน์และเงินทองเสมอ เพราะใครๆ ต่างก็ว่าเขาไร้หัวใจ และเลือดเย็น!!!

เมื่อชายหนุ่มรูปงามตัวต้นเหตุจากไป บรรยากาศระหว่างนายหัวหนุ่มและแฟนสาวก็อึมครึม อึดอัดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ชายหนุ่มมองคนรักอย่างตัดพ้อและหึงหวง ส่วนหญิงสาวก็ทั้งโกรธทั้งอายที่เหมันต์แสดงความเป็นเจ้าของเธอต่อหน้าชายหนุ่มอีกคนที่เธอหมายปองให้เป็นที่หมายใหม่เพื่อเธอจะได้ยกระดับตัวเองเป็นหญิงสาวผู้โชคดี มีคนรักเป็นถึงมหาเศรษฐีระดับโลกมากกว่าเป็นแฟนนายหัวกระจอกๆ อย่างเหมันต์

“มาร์คคุณทำอะไรเนี่ย เห็นมั๊ยว่าคุณริค เขาเข้าใจผิดเลย” หญิงสาวโวยวายทันที และมันทำให้เหมันต์ถึงกับผงะด้วยความรวดร้าว ไม่เคยเลยที่แอนนิต้าจะขึ้นเสียงกับเขาแบบนี้เพราะที่ผ่านมาเธอช่างเอาใจและอ่อนหวานจนเขาลุ่มหลง

“ทำไมแอนนี่พูดกับมาร์คอย่างนี้ล่ะ เพราะผู้ชายคนนั้นใช่มั๊ย ใช่มั๊ย” ชายหนุ่มแผดเสียงดังลั่นพร้อมกับเขย่าร่างสวยจนหัวสั่นหัวคลอนด้วยแรงอารมณ์ที่ประทุด้วยความหึงหวงมากมาย

“หยุดนะมาร์ค คุณบ้าไปแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับแอนนี่นะ คุณมันบ้า แค่นี้คุณก็กล่าวหาแอนนี่แล้ว คุณเห็นแอนนี่เป็นคนยังไง เขาหวังดีแค่มาส่งแอนนี่เพราะว่ามันค่ำแล้วกลัวเป็นอันตรายเขาแค่หวังดีแค่นั้นจริงๆ ใครจะเหมือนมาร์คที่ปล่อยแอนนี่ทิ้งเพื่อหมาสกปรกๆ ตัวหนึ่ง อย่ามาแสดงอารมณ์แบบนี้กับแอนนี่อีกนะมาร์ค แอนนี่ไม่ชอบ” แล้วร่างบางก็สะบัดหน้าวิ่งเข้าบ้านไปอย่างไม่ใยดีคนที่หัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ ข้าวของที่จัดเตรียมไว้สวยหรู กระจัดกระจายตามแรงอารมณ์ของผู้ชายที่หึงหวงจนแทบคลั่ง

ฝ่ายหญิงสาวเมื่อกลับมาที่ห้องของตนเอง ใบหน้างามที่บึ้งตึงพลันกลับกลายเป็นยิ้มหยันผู้ชายที่อยู่ด้านนอก ใช่เหมันต์คิดถูกว่า เธอเปลี่ยนไปเพราะผู้ชายที่เพิ่งเจอและเธอก็ชอบเขามากๆ ด้วย และตอนนี้เธออดที่จะเปรียบเทียบผู้ชายทั้งสองไม่ได้ กับเหมันต์ เธอกับเขาคบกันมาหลายปี ตั้งแต่สมัยเรียนจบมหาวิทยาลัยจนบัดนี้ร่วมเจ็ดปี แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะขอเธอแต่งงาน เขายังคงทำแต่งาน อ้างว่าที่เกาะพราวแสงจันทร์อันเป็นบ้านและถิ่นกำเนิดที่เขารักต้องการการพัฒนาและงานต่างๆ ของครอบครัวที่เขากับน้องชายต้องช่วยกันดูแล จนบางครั้งก็ไม่มีเวลาให้เธอมากนัก