บทที่ 4 ไข่ในหิน
อิงวราบอกให้ผู้ชายชื่อใหญ่ ส่งเธอที่ท่ารถเมล์ แต่เขาไม่ฟังเธอสักนิด ยืนยันว่าต้องส่งเธอให้ถึงบ้านตามคำสั่ง หญิงสาวเลยต้องปล่อยเลยตามเลย ถึงแม้จะไม่รู้ว่าคนที่ชื่อราเชนทร์เป็นใคร แต่ดูจากสิ่งที่ผู้ชายคนนี้ปฏิบัติกับเธอ ก็พอจะเดาได้ว่า เขาต้องเป็นคนที่มีอำนาจคนหนึ่ง และที่ทำให้เธอแปลกใจมากก็คือ คนที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถรู้จักบ้านของเธอ ขนอ่อนพากันเรียงตัวเมื่อรถคันหรูมาจอดบริเวณหน้าบ้าน ไม่แน่ใจว่าก่อนหน้านี้เธอบอกทางกลับบ้านกับเขาไปหรือยัง เพราะระหว่างทางที่นั่งรถมาก็มีเรื่องให้คิดหลายเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องของยุทธนา ต่อจากนี้เธอจะมีหน้าไปพบเขาได้อย่างไร
"เชิญครับ" หลังจากที่รถจอดสนิท คนขับรถก็เดินมาเปิดประตูให้เธอ โชคยังดีที่เขาเลือกจอดที่หน้าบ้าน ไม่อย่างนั้นพ่อกับแม่คงสงสัยว่าใครมาส่งเธอ แค่หายไปทั้งคืนก็ไม่รู้ว่าจะเอาเหตุผลอะไรไปอธิบายให้ท่านเข้าใจ ถ้าคนที่มาส่งเป็นยุทธนาก็คงจะคุยกันได้ เพราะพ่อกับแม่รู้ว่าเธอกับเขาคบกัน
หญิงสาวรีบลงจากรถ ไม่แม้แต่จะเอ่ยขอบคุณ เปิดประตูแล้วรีบเดินเข้าไปในบ้านอย่างเร็ว เพราะอย่างน้อยบ้านก็คือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด
ใหญ่ยืนมองจนหญิงสาวหายเข้าไปในบ้าน ก่อนจะยกมือถือขึ้นมาต่อสาย เพื่อรายงานเรื่องนี้ให้ราเชนทร์ทราบ ส่งเธอให้ถึงบ้านก็หมดหน้าที่ของเขายังสงสัยไม่หาย เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ราเชนทร์สั่งให้เขามาส่งผู้หญิงที่ถูกนำมาใช้หนี้ในบ่อน
"กลับมาแล้วเหรอคะคุณอิง" สายบัวคนรับใช้เก่าแก่เดินออกมารับหน้า เมื่อเห็นคุณหนูของนางเดินเข้ามาในบ้าน
"คุณพ่อคุณแม่ล่ะคะ" ถามหาพ่อกับแม่เป็นอันดับแรก เพราะยังไม่อยากเจอท่านทั้งสอง
"คุณผู้ชายไปบริษัทค่ะ ส่วนคุณผู้หญิงไปบ้าน
ท่านอยุทธ"
"คุณแม่ไปบ้านคุณลุงเหรอคะ"
"ค่ะ คุณจินตนาชวนไปดูเครื่องเพชร" สิ้นเสียงแม่บ้าน อิงวราก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
"ใครมาส่งคุณอิงคะ นางจันบอกว่าไม่ใช่คุณยุทธ"
"จันเห็นเหรอคะ!" ถามรัวเร็วเพราะไม่คิดว่าจะมีใครเห็น เพราะเธอเปิดประตูเข้ามาเอง
"เป็นอะไรหรือเปล่าคะ" สายบัวถามเมื่อเห็นอาการของหญิงสาว
"ปะ...เปล่าค่ะ อิงขอตัวนะคะ"
"ทานอะไรสักนิดไหมคะ ป้าจะทำให้"
"ไม่ค่ะอิงไม่หิว" พูดจบก็เดินขึ้นชั้นบนไปอย่างเร็วแม่ไปบ้านยุทธนา แล้วเขาจะรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ตั้งแต่เมื่อคืนจนป่านนี้เขายังไม่โทรหาเธอเลยสักครั้ง หรือว่าเมื่อคืนมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับเขา แล้วคนพวกนั้นก็ลากเธอไปข่มขืน ความคิดมากมายวนเวียนเข้ามาในหัว แต่ก็ไม่กล้าโทรหาคนรัก เพราะไม่รู้ว่าจะบอกกับเขายังไง ถ้าเกิดเขาถามว่าเธอหายไปไหนมาทั้งคืน
..................................................................................
"พี่ภูกลับมาแล้ว" ทันทีที่ภูดิศก้าวเข้ามาในบ้าน หญิงสาวหน้าตาน่ารักก็เดินออกมารับหน้า ในชุดนักศึกษาที่รัดไปทั้งตัว ร่างบางเดินเข้ามาซบอกคนเป็นพี่ ก่อนจะปรายตามองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง เบะปากให้อย่างเย้ยหยัน กิรณาจะทำแบบนี้ทุกครั้ง เมื่อเห็นราเชนทร์ตามพี่ชายเข้ามาในบ้าน
"กำลังจะไปเรียน" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยถาม เมื่อคน
ตัวเล็กเขย่งปลายเท้าขึ้นแล้วหอมแก้มสากฟอดใหญ่
"แก้มพี่ภูหอมจังเลยค่ะ" คนตัวเล็กยิ้มหวานประจบ แต่กลับถูกมือหนาดันออกจากอก เมื่อเธอยังไม่ตอบคำถามของเขา
"แต่งชุดนักศึกษา จะไปเรียนใช่ไหม" ภูดิศกดเสียงต่ำถามอย่างไม่พอใจ คนตัวเล็กที่ยิ้มหวานในตอนแรกหน้างอง้ำ เมื่อถูกพี่ชายขึ้นเสียงต่อหน้าคนอื่น โดยเฉพาะคนที่เธอไม่ชอบขี้หน้า
"น้องกำลังจะไปมหาลัยค่ะ" ตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเช่นกัน เมื่อพี่ชายทำตัวไม่ต่างจากพ่อ ที่ดุและเข้มงวดกับเธอ ที่เธอไม่อยู่บ้านใหญ่ก็เพราะเรื่องนี้ หวังมาพึ่งพี่ก็โดนบ่นเช่นกัน แถมยังหนักกว่าพ่ออีกด้วย
"ไปมหาลัยบ่ายสาม เรียนวิชาอะไรกัน"
"น้องไปทำรายงานกับเพื่อนค่ะ" ตอบอย่างเหวี่ยงๆเมื่อพี่ยังถามไม่เลิก
"เวลาเรียนไม่ไปเรียน พอเลิกเรียนจะไปทำรายงาน ขยันไปหรือเปล่า"
"น้องโตแล้วนะคะ"
"โตแล้วก็ต้องทำตัวแบบที่คนโตเขาทำกัน ถ้ายังเป็นแบบนี้พี่จะส่งกลับบ้าน จะไปทำรายงานใช่ไหม พี่จะให้เชนทร์ไปเป็นเพื่อน"
"พี่ภู!" สิ้นเสียงพี่ชายคนตัวเล็กก็แหวออกมาสุดเสียง เมื่อคนที่พี่จะให้ตามไปคือราเชนทร์
"ไปได้แล้วพี่จะทำงาน" พูดจบภูดิศก็เดินออกไป ไม่สนใจอาการไม่พอใจของน้องสาวเลยสักนิด กิรณา
กำหมัดแน่น เมื่อหันมาเผชิญหน้ากับคนที่ยืนมองเธอด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก
"นายจะไปไหนก็ไป ฉันจะไปคนเดียว"
"คงไม่ได้หรอกครับ ผมต้องทำตามคำสั่งนายใหญ่"
"งั้นก็ให้คนอื่นไปแทน" กิรณาหาทางออกให้เขา
"นายใหญ่ไม่ได้สั่งครับ"
"นาย! นายจะกวนประสาทฉันไปถึงไหน" กิรณาแหวใส่ เพราะไม่พอใจกับท่าทางกวนประสาทของเขา
"เชิญครับ" แทนที่ราเชนทร์จะเถียงแต่เขากลับผายมือให้เธอ กิรณากัดปากอย่างขัดใจ เมื่อทำอะไรเขาไม่ได้ กระทืบเท้าแล้วเดินออกไปจากห้อง ราเชนทร์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขาไม่อยากทำหน้าที่นี้เลยสักนิด เพราะไม่อยากทะเลาะกับเธอ แต่ก็ขัดคำสั่งเจ้านายไม่ได้ กิรณาเปรียบเสมือนไข่ในหินที่ภูดิศทั้งรักและทะนุถนอม เขาจึงต้องดูแลเธอให้ดีที่สุด แม้จะขัดกับความรู้สึกส่วนตัวก็ตาม
