บทที่ 22

ฉันโน้มตัวไปข้างหน้าแล้ววางข้อศอกลงบนโต๊ะอาหารที่เรานั่งอยู่ ก่อนจะซบหน้าลงกับฝ่ามือ ฉันสับสน แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่สับสนเลย ฉันเข้าใจดีและรู้แน่ชัดว่าทำไมเกรย์ถึงตัดสินใจส่งฉันไปในสิ่งที่เรียกว่า การพักร้อน กับครอบครัวนี่ พวกเขาต้องการให้ฉันปลอดภัยไปพร้อมๆ กับครอบครัวและเพื่อนๆ แต่ฉันอยากอยู่กับพว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ