บทที่ 491

เวินเจี่ยงมองเวินลี่เจ๋อตาแป๋ว ในแววตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

หลังจากสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเวินลี่เจ๋อก็พยักหน้า “ได้ ลูกนั่งรอตรงนี้ก่อนนะ พ่อจะไปโทรหาเขาดูว่าเขาอยากจะมาไหม”

ดวงตาของเวินเจี่ยงเป็นประกายขึ้นมาทันที “ได้ครับ ขอบคุณครับคุณพ่อ!”

เขาเชื่อมั่นในใจว่า ขอเพียงเจี่ยงอวี่เวยได้รับโทรศั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ