บทที่ 105 สายลมแห่งความคิดถึง

"อ้าว ปล่อยทำไมล่ะคุณ กว่าจะลงไปเอาขึ้นมาได้แสนลำบากนะรู้หรือเปล่า ผมเลี้ยงเอาไว้เจี๊ยะนะคุณ มันเป็นอาหารเลี้ยงโลก"

เสียงทุ้มเอ่ยอธิบาย พร้อมกับวางถังลงไปกับพื้นเพราะชักจะเมื่อยแขน ยกหลังมือขึ้นปาดเหงื่อที่ไหลตรงข้างแก้มและขมับ

"คนใจร้าย!"

เสียงขุ่นตะโกนด่า พร้อมกับคว้าถังสีดำที่มีกุ้งดิ้นพล่านอยู่ใ...