บทที่ 132 เมียจ๋า...

"ทำไมละจ๊ะ" พิณตะวันถามด้วยหัวใจพองโตกับคำว่า คิดถึงเกินคำบรรยาย ที่เขาเอ่ยออกมา

"เป็นโรคติดเด็ก...นอนคนเดียวไม่ได้แล้ว จะต้องมีเด็กให้นอนกอดทั้งคืน ไม่งั้นก็จะเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ"

เขาตอบ พิณตะวันจึงหัวเราะคิกเบาๆ ทั้งสองมาถึงเรือนใหญ่ เก็บจักรยาน มืออุ่นก็โอบไปรอบไหล่บางพากันย่องขึ้นไปชั้นบน เข...