บทที่ 85 เกินเอื้อมถึง...

ต่อมาพิณตะวันกับลริณาก็มานั่งเล่นอยู่ที่ม้านั่งตรงลานห้างสรรพสินค้าใกล้กับป้ายรถเมล์ ทั้งสองซื้อไอศกรีมจากรถเข็นแถวนั้นนั่งตักกินไปคุยกันไป

กริ๊ง-กริ๊ง

เสียงโทรศัพท์ของพิณตะวันดังขึ้น ลริณาชะโงกมาดู เห็นว่าเป็นรูปของวายุปรากฏจึงยิ้มล้อเลียน พิณตะวันเอานิ้วจิ้มหน้าผากสาวน้อยแบบแกล้งๆ ก่อนจะรีบกดรับโท...