บทที่ 12 ทำได้ทุกอย่าง

“พี่พาร์ท” เธียรส่งยิ้มหวานให้พาร์ท อย่างดีใจ ที่...อย่างน้อย ก็ได้เจอกับคนรู้จัก ค่อยรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาหน่อย แต่ก็ต้องหุบยิ้มทำหน้าซึมเมื่ออีกฝ่ายมองเธอด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา เขายืนนิ่งเอาแต่จ้องมองเธอสายตามันดุดันเลือดเย็นจนน่ากลัว

“เธียรทางนี้ ๆ” ขุนศึกโบกไม้โบกมือเมื่อเห็นเธียรทำหน้าซึม สังเกต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ