บทที่ 37 ความเสียใจที่ไม่มีวันลืม

“ฮึก อึก”

“เป็นอะไรหยุดร้องได้แล้ว เห็นมั้ยลูกร้องตามแล้วนะ” พี่พาร์ทเอ่ยขึ้นเมื่อฉันเอาแต่นั่งร้องไห้ ใครจะอยากร้องไห้แบบนี้แต่ยิ่งมองหน้าตัวเล็กที่กำลังกินนมแล้วมันยิ่งรู้สึกเจ็บ

“ขอโทษ ให้ทำยังไงถึงจะหาย” เขาสวมกอดจากด้านหลัง

“......” มันพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ส่ายหัว

“อึก อุแว้ อุแว้” อยู่ ๆ ตั...