บทที่ 48 มีคนน้อยใจ

“ขอตัวนะคะ” ฉันยิ้มให้พี่พาร์ทและเอริน แล้วลุกจากตรงนั้นก่อนตัวเองจะร้องไห้ออกมา

“งั้นเราไม่เกรงใจละนะ” เอรินตะโกนเสียงดังฉันก็ไม่ได้พูดอะไรรีบเดินออกจากห้องทันที

“เธียร ๆ ๆ ๆ เดี๋ยวสิ” แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวขาไปไหนเพื่อนผู้ชายในห้องก็ร้องเรียก พร้อมเดินเข้ามาหา

“มีอะไรเหรอ?” ฉันหันไปยิ้มให้เพื่อน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ