บทที่ 40 ขอโทษสำหรับทุกอย่าง

“คุณพ่อ...คุณแม่!”  เขาตกใจเล็กน้อย แต่ความรู้สึกผิดล้นออกมาเต็มเบ้าตา “สวัสดีครับ”

“โผล่มาจนได้นะ  มาทำไมฮึ!”  บัวแดงถามอดีตว่าที่ลูกเขยด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยวเย้ยเยาะ แววตาชิงชังแฝงไว้ด้วยความโกรธ หากแต่ไม่ใช่ความเกลียด

“พอเถอะแดง” ชิดณรงค์ซึ่งนั่งอยู่บนรถเข็นคันเดิม ปรามเมียด้วยท่าทีสงบและใ...