บทที่ 22

“เกิดอะไรขึ้น มองไม่เห็นหรือไง? คุณมันใจบอด ไม่ใช่ตาบอด!”

ตะคอกใส่เขาจบ ฉันก็หลับตาพิงโซฟา พยายามอย่างยิ่งที่จะสงบสติอารมณ์ของตัวเอง

ยังไงซะเขาก็ไม่เคยสนใจความเป็นความตายของฉันอยู่แล้ว ความรู้สึกของฉันจะเป็นอย่างไร เขาก็ไม่เคยใส่ใจ

แล้วฉันจะ...ไปร้องไห้ต่อหน้าเขาทำไมกัน

ราวกับว่าแค่หลับตาลง น้ำตาก็จ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ