บทที่ 12 คู่กัดเจอกัน

ด้านฟรานติโน่ก็ยืนมองสองพี่น้องกอดกันแล้วก็ยิ้ม ต่างจากแฟรงก์ที่มองอย่างอึ้งๆ เพราะเขาไม่คิดว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้เด็กแสบที่เขาจูบบนเครื่องบินวันนั้นกลายมาเป็นน้องสาวของพิชชาภา ให้ตายเถอะ ทำไมยัยเด็กนี่ต้องมาเป็นน้องสาวของพิชชาภาด้วยนะ แฟรงก์คิดในใจอย่างเสียดาย เพราะเด็กแสบนี่เป็นน้องสาวของพิชชาภาเขาก็คงจะทำเป็นเล่นกับเด็กคนนี้ไม่ได้

“อย่าขี้แยสิ ไม่อายเขาหรือไงหื้ม โตเป็นสาวแล้วนะเราอย่าร้องไห้เป็นเด็กสิ” พิชชาภาเอ่ยบอกไปก็เอามือมาลูบที่ใบหน้าสวยของน้องสาวอย่างเอ็นดู พลอยลดาฟังที่พี่สาวบอกก็มองไปด้านหลังของพี่สาวที่มีชายหนุ่มอยุ่คนหนึ่งเธอก็ยิ้มเขิน

“อ่อ พลอยลืมตัวอ่ะ นั่นคงเป็นว่าที่พี่เขยพลอยใช่ไหมคะ หล่อมากเลยค่ะ คนนี้ผ่านๆ” พลอยลดากระซิบพี่สาวอย่างแซวๆ จนพิชชาภาแอบเอามือตีไหล่น้องสาวเบาๆ พลอยลดาจึงหลบพี่สาวแล้วรีบไปหาแฟนของพี่สาว

“พี่คงเป็นพี่ฟรานติโน่ใช่ไหมคะ หนูชื่อพลอยลดานะคะ เป็นน้องสาวคนสวยของพี่พิช เรียกหนูว่าพลอยเฉยๆก็ได้ค่ะพี่ ไหนๆพี่ก็เป็นว่าที่พี่เขยของหนูแล้ว อิอิ” พลอยลดาพูดไปก็หัวเราะอย่างชอบใจที่แกล้งพี่สาวได้

“ครับๆ เรียกพี่ว่าพี่ฟรานก็ได้ครับเพราะตอนนี้พี่ไม่ใช่แค่ว่าที่พี่เขยเราแล้ว แต่พี่เป็นพี่เขยของเราแล้วต่างหาก เราก็ถือว่าเป็นน้องสาวอีกคนของพี่ เพราะฉะนั้นมีเรื่องอะไรบอกพี่ชายคนนี้ได้เลยนะน้องสาว” ฟรานติโน่บอกไปด้วยความเอ็นดูกับความน่ารักของเด็กสาวที่ช่างใสซื่อจริงๆ

“จริงอ่ะพี่ โอ้ยดีจังเลยมีพี่เขยหล่อ งันก็รีบๆมีหลานให้พลอยอุ้มนะคะพี่เขย” พลอยลดาพูดไปก็ยิ้มหน้าบานใส่พี่เขยของเธออย่างน่ารัก จนพิชชาภามองอย่างปลงๆ

“พอได้แล้วยัยพลอย เรานี่มันจริงๆเลย ไปสวัสดีพี่แฟรงก์อีกคนไป เขาเป็นน้องชายของพี่ฟราน” พิชชาภาเอ่ยบอกก็หันไปด้านข้างเพื่อให้น้องสาวเอ่ยทักทายแฟรงก์บ้าง

“พี่แฟรงก์เหรอคะ” พลอยลดาทวนคำอย่างคุ้นชื่อ ก่อนจะหันไปตามสายตาของพี่สาวก็เจอกับคนที่เธอไม่อยากจะเจอที่สุด ไอ้บ้ากามที่มันจูบเธอบนเครื่องวันนั้นนิ อยากจะบ้าตายทำไมไอ้หมอนี่ต้องมาเป็นน้องชายของพี่เขยเธอด้วยนะ เฮ้อ พลอยลดาคิดนใจอย่างอารมณ์เสีย

“สวัสดีค่ะ” พลอยลดาพูดไปแค่นั้นก็เมินหน้าหนีทันที เพราะไม่อยากจะมองหน้าของเขานานๆ ตอนแรกที่เขาช่วยเธอตอนรถชนเธอก็ชอบเขาอยู่หรอกแต่พอเขาทำไม่ดีกับเธอแบบนั้นเธอก็ไม่อยากจะไปเสวนากับคนแบบนั้นอีก

“ยัยพลอย อย่าทำตัวเสียมารยาทแบบนี้นะ” พิชาภาเอ่ยดุน้องสาวอย่างไม่ชอบใจ เพราะพลอยลดาสวัสดีแฟรงก์เสร็จก็เมินหน้าหนีแบบไม่ชอบอย่างออกนอกหน้าจนเธอดูออก ส่วนแฟรงก์ที่มองมาก็ยิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ยพูดกับพิชชาภาอย่างแกล้งๆ

“ไม่เป็นไรหรอกน้องพิช น้องเขายังเด็ก พี่เข้าใจอย่าไปว่าน้องเขาเลย” แฟรงก์พูดบอกไปก็ยิ้มใส่สองสาวก่อนจะทำหน้ากวนๆใส่เด็กสาวไป

“ไอ้แฟรงก์ พอได้แล้ว ไปรอที่รถไป” ฟรานติโน่เอ่ยห้ามทัพ เพราะดูท่าทั้งสองคนจะไม่ถูกกันเท่าไหร่

“อืม รีบๆมาก็แล้วกัน เวลาของผมเป็นเงินเป็นทอง ไม่มายืนรอใครได้นานๆหรอกนะ” แฟรงก์พูดบอกไปแล้วมองหน้าของพลอยลดา ก่อนจะเดินออกไปทันที

“ยัยพลอย ห้ามเราทำแบบเมื่อกี้อีกนะ ไม่งั้นพี่จะโกรธเราจริงๆด้วย เราต้องเคารพพี่แฟรงก์เหมือนกับที่เราเคารพพี่ฟรานเข้าใจไหม” พิชชาภาเอ่ยบอกน้องสาวหลังจากที่แฟรงก์เดินออกไปแล้ว

“ค่ะ พลอยจะพยายามค่ะ” พลอยลดาบอกไปก็ทำหน้าบึ้งๆ เพราะเธออยากจะบอกพี่สาวของเธอจริงๆว่าเธอเกลียดขี้หน้าไอ้หมอนี่เพราะอะไร รับรองว่าพี่สาวเธอจะไม่พูดแบบนี้แน่

“งั้นไปกันเถอะ พี่ให้ลูกน้องมารอรับแล้ว” ฟรานติโน่บอกไปก็เดินนำสองสาวออกไปที่รถ โดยลูกน้องของเขาได้มาเอากระเป๋าเดินทางของพวกเขาไปตอนออกจากเกรดมาแล้ว

หลังจากนั้นทั้งสี่คนก็นั่งรถเดินทางไปยังบ้านของฟรานติโน่ที่อยู่ในเมืองฮอลลีวูดซึ่งมันเป็นเมืองที่อยู่ในลอสแองเจลิสอีกที แต่ก็ถือว่าเป็นเมืองที่มีชื่อเสียงอยู่เหมือนกัน นั่งรถมาครึ่งชั่วโมงก็ถึงบ้านที่อยู่ริมทะเล

“นี่บ้านเหรอคะเนี่ย ใหญ่เวอร์วังไปอีก” พลอยลดาลงจากรถคันหรูก็มองบ้านของพี่เขยอย่างอึ้งๆ เพราะมันเรียกว่าบ้านไม่ได้ มันต้องเรียกว่าคฤหาสน์แล้ว ยิ่งอยู่ติดทะเลแบบนี้พี่เขยเธอคงจะรวยน่าดู เพราะคนที่นี่ถ้าไม่รวยจริงอยู่ติดทะเลแบบนี้ไม่ได้แน่

“นี่บ้านของพี่ฟรานจริงๆเหรอคะ” พิชชาถาเองก็อึ้งไม่ต่างจากน้องสาว เพราะบ้านของเขาที่ไทยก็ใหญ่มากแล้ว แต่พอเจอที่นี่ไปบ้านที่ไทยดูธรรมดาไปเลย

“ พี่กับไอ้แฟรงก์พึ่งซื้อได้ไม่นานเท่าไหร่ มันสวยดีพี่ก็เลยซื้อเก็บไว้เผื่อมาทำงานที่นี่จะได้มีบ้านนอนสบายๆ ” ฟรานติโน่เอ่ยบอกไปก็จูงมือของพิชชาภาเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ริมทะเล เขาเลือกซื้อที่นี่ไว้เพราะทำงานที่อเมริกาแต่ละครั้งก็หลายเดือน ซื้อบ้านไว้น่าจะสะดวกกว่า

“จะไม่เข้าบ้านเหรอ มัวแต่ยืนยิ้มอยู่ได้ ไม่ร้อนไง” แฟรงก์พูดไปก็มองหน้าของเด็กสาวอย่างกวนๆ ก่อนจะเดินตามฟรานติโน่และพิชชาภาเข้าไปในบ้าน

“หืม ไอ้บ้า” พลอยลดาแอบต่อว่าอย่างหมั้นไส้ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ของพี่เขย

“ไปนอนก่อนนะเฮีย ยังง่วงอยู่เลย” แฟรงก์เอ่ยบอกก็เดินไปที่ห้องของเขาที่อยู่ฝั่งซ้ายของบ้าน เพราะบ้านหลังนี้โซนซ้ายคือของเขาทั้งหมด ส่วนฝั่งขวาคือโซนของพี่ชายเขา

“อืม ส่วนน้องพลอยเดี๋ยววันนี้นอนที่นี่ก่อนนะ ค่อยกลับไปพร้อมพวกพี่ส่วนเสื้อผ้าเดี๋ยวยืมของพิชเขาใส่ไปก่อน อ่อ งั้นพลอยนอนห้องนั้นนะพี่ให้คนจัดให้ให้แล้วพอดีทำไว้เป็นบ้านส่วนตัวก็เลยมีแค่สามห้องน่ะ” ฟรานติโน่พยักหน้าใส่น้องชาย ก็หันมาเอ่ยบอกน้องสาวของพิชชาภาอย่างเอ็นดู ก่อนจะชี้ไปที่ฝั่งของแฟรงก์ เพราะห้องนอนโซนของแฟรงก์มันทำไว้สองห้อง แต่ฝั่งเขามันมีแค่ห้องเดียว

“อ่อค่ะ พลอยยังไงก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ฟราน” พลอยลดาเอ่ยบอกไปก็มองบ้านอย่างสำรวจ จนฟรานติโน่ยิ้ม

“เชิญตามสบายเลยนะ จะไปว่ายน้ำที่สระน้ำด้านนอกนั้นก็ได้ หรือไม่ก็บ่ายๆก็ชวนไอ้แฟรงก์ออกไปเที่ยวแถมนี้ดู ไอ้นี่มันชินทางแถบนี้หมดแล้วมันพาไปเที่ยวได้สบายๆ เดี๋ยวพี่กับพี่พิชขอไปพักก่อนนะ ไปนะเด็กน้อย” ฟรานติโน่พูดบอกไปก็ยิ้มให้พลอยลดา ก่อนจะจับมือของพิชชาภา

“เดี๋ยวพี่ฟรานไปก่อนนะคะ พิชขอคุยกับยัยพลอยแปปนึงนะคะ”พิชชาภาเอ่ยบอกฟรานติโน่ไป เพราะเธออยากจะคุยกับน้องสาวก่อน

“โอเคครับ งั้นรีบตามมานะ พี่มีอะไรจะให้เราดูด้วย” ฟรานติโน่เอ่ยบอกก็ยิ้มให้พิชชาภาก่อนจะขยิบตให้อย่างเจ้าเล่ห์ เพราะมาถึงอเมริกาขนาดนี้ถ้าไม่มีอะไรพิเศษเลยคงไม่ได้ พิชชาภาก็พยักหน้าให้กับฟรานติโน่ก่อนจืนมองเขาเดินไปที่ห้องทางฝั่งขวามือ

“พี่พิชเริดอ่ะ มีแฟนสายเปย์เวอร์ ทั้งหล่อทั้งรวยทั้งน่ารักทั้งเอาใจเก่งแบบนี้ พี่พิชอย่าให้หลุดมือนะคะ ดูท่าพี่ฟรานเองก็รักพี่พิชมากด้วย ดูแลดีเวอร์ ถูกใจพลอยมากเลยพี่เขยคนนี้” พลอยลดาพูดบอกไปก็ยิ้มอย่างน่ารัก จนพิชชาภาส่ายหัวใส่น้องสาวแล้วยิ้ม

“พอได้แล้วเราน่ะ เป็นเด็กเป็นเล็กพูดมากอยู่ได้ มานี่เลยเรา มาคุยกับพี่หน่อย เรื่องของเราสรุปมันเป้นยังไงกัน” พิชชาภาพูดไปก็ลากกระเป๋าแล้วจูงมือไปที่ห้องที่ฟรานติโน่บอกให้น้องสาวของเธอไปพัก ก่อนจะเข้ามานั่งที่เตียงแล้วเอ่ยพูดต่อ

“เฮ้อ พลอยก็ไม่รู้อ่ะพี่พิช แต่ถ้าให้พลอยทนอยู่ที่บ้านหลังนั้นต่อพลอยคงได้เสร็จไอ้แก่บ้ากามนั่นสักวันแน่ๆ พลอยกลัวอ่ะพี่พิช พลอยอยากออกมาเช่าห้องพักอยู่นะคะ แต่พลอยเป็นเด็กทุนอ่ะต้องมีคนที่นี่คอยดูแลรับรองเขาถึงจะอนุญาต ยุ่งยากอะไรก็ไม่รู้ พลอยเลยจะขอกลับไปเรียนต่อที่ไทยเอาค่ะ พี่พิชว่าไงคะ” พลอยลดาบอกความคิดของตัวเองออกไปก็มองพี่สาวอย่างอยากรู้ เพราะตอนนี้พิชชาภาเป็นเหมือนคนที่ส่งเธอเรียนๆ ทุกๆก็ล้วนแล้วแต่พี่สาวของเธอตัดสินใจ

“เรียนที่นี่แหละดีแล้ว พี่อยากให้เรามีอนาคตที่ดีนะพลอย ส่วนเรื่องย้ายที่พักเดี๋ยวพี่จะให้พี่ฟรานกับพี่แฟรงก์ช่วยเอง เราไม่ต้องเป็นห่วงนะ ถ้าคุยกับพี่ฟรานแล้วพี่จะเข้าไปคุยกับพ่อแม่ของอลิสแล้วเราก็ค่อยย้ายออกมา นี่ยังไม่ได้บอกใครใช่ไหม” พิชชาภาถามไปก็เอามือลูบหัวของน้องสาวไปด้วยอย่างรักใคร่