บทที่ 16 ย้ายออก

​พอเช้าของอีกวันแฟรงก์ก็กลับบ้านมาเกือบจะเก้าโมงเช้า เพราะเขามัวแต่เล่นสวาทกับนางแบบสาวอย่างเซลิน่า ไม่รู้หญิงสาวไปอดอยากมาจากไหน เพราะเธอเล่นปลุกเร้าเขาทั้งคืนจนเขาเหนื่อยจนแทบจะลุกตื่นไม่ไหว

“มาสักทีนะไอ้แฟรงก์ บอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามช้า ไปกันได้แล้วไป” ฟรานติโน่เห็นน้องชายเดินเข้ามาในบ้านก็เอ่ยดุไปเบาๆ เพราะเขาอุตส่าห์บอกน้องชายแล้วว่าวันนี้เขาจะให้น้องชายไปที่บ้านของผู้อุปการะพลอยลดาด้วย เพราะต่อไปแฟรงก์จะต้องเป็นคนดูแลพลอยลดาเขาจึงต้องพาแฟรงก์ไปด้วย

“ก็รีบแล้วไงเฮีย จะบ่นทำไมเนี่ย เจ้าตัวเขายังไม่เห็นบ่นเลยสักคำ ไม่รู้จะย้ายไปย้ายมาให้วุ่นวายทำไมกัน เฮ้อ” แฟรงก์เอ่ยพูดไปก็แลสายตากวนๆที่พลอยลดาที่ยืนมองเขาแบบไม่สนใจ

“ถ้าพี่แฟรงก์ไม่อยากดูแลพลอยก็ไม่เป็นไรนิคะ พลอยไม่ได้ขอร้องสักหน่อย” พลอยลดาเอ่ยพูดออกไปอย่างไม่ยอม เพราะเธอเองก็ไม่ได้ขอร้องให้เขามาช่วยเธอสักหน่อย คนอะไร ปากนี่หมาสุดๆ ไม่เคยพูดดีๆกับเธอเลยสักคำ

“นี่เธอ” แฟรงก์เอ่ยพูดแบบกัดฟันข่มความโกรธที่เด็กสาวมาต่อปากต่อคำกับเขา นี่ขนาดต่อหน้าพี่ชายของเขาและพี่สาวของเธอ เธอยังกล้าขนาดนี้ แล้วลับหลังเธอไม่ด่าเขามากกว่านี้เหรอ เดี๋ยวเถอะ สองคนนี้กลับไทยเมื่อไหร่ เขาจะจับเด็กนี่ปราบพยศให้เข็ด แฟรงก์คิดในใจอย่างมาดมั่น

“พลอย อย่าเสียมารยาทสิ” พิชชาภาเอ่ยดุน้องสาวที่พูดจาไม่เพราะออกไป ยังไงแฟรงก์ก็อายุมากกว่าน้องสาวเธอควรจะให้เกียรติเขา ถึงแม้แฟรงก์จะกวนๆไปบ้างแต่เขาก็เป็นคนดีคนหนึ่ง

“พลอยขอโทษค่ะพี่พิช” พลอยลดาเอ่ยพูดไปก็ทำหน้าบึ้งไป ก่อนจะแลสายตามองแฟรงก์ที่กำลังเบะปากใส่เธอแบบสมน้ำหน้าเธอ เธอจึงกัดฟันมองเขาอย่างแค้นใจ คอยดูเถอะ สักวันเธอจะทำให้เขามาสยบแทบเท้าเธอให้ได้

“พิชไม่ต้องไปห้ามหรอก มันก็สมควรโดนน้องพลอยด่าแล้ว เราออกไปกันเถอะก่อนจะสายไปกว่านี้” ฟรานติโน่เอ่ยพูดก็แลสายตาจิกน้องชาย ก่อนจะจูงมือพิชชาภาออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะเย็นนี้เขายังมีภารกิจสำคัญที่ต้องกลับมาทำต่อ

“มัวแต่มองอยู่นั่นแหละ อยากท้องก่อนจะเรียนจบรึไง” แฟรงก์พูดใส่หน้าพลอยลดาก่อนจะเดินตามพี่ชายและพี่สะใภ้ของเขาออกไปแบบกวนๆ จนพลอยลดามองตามอย่างโมโห

“ไอ้บ้า คอยดูเถอะ สักวันฉันจะทำให้คุณเชื่องแบบหมาเลย ชิ” พลอยลดาพูดด่าไล่หลังของแฟรงก์อย่างไม่พอใจ ก่อนจะเดินฟีดฟัดตามทั้งสามคนออกไป นี่ถ้าเธอไม่กลัวไอ้อดัมจะมาทำมิดีมิร้ายเธอล่ะก็ เธอจะไม่ย้ายออกให้ลำบากใครๆหรอก พลอยลดาคิดอย่างน้อยใจ

หลังจากนั้นพลอยลดาก็พาฟรานติโน่กับพิชชาภาและก็แฟรงก์มาที่บ้านของอลิซ่าและอดัมผู้ดูแลเธอ เธอยังไม่ได้บอกกับใครสักคนว่าเธอจะย้ายออก เพราะกลัวว่าเจตรินเพื่อนสนิทของเธอจะไม่ยอม ไหนจะอลิซ่าที่รักและดูแลเธอมาอย่างดีอีก เธอไม่รู้ว่าจะบอกพวกเขาอย่างไร จึงรอให้พี่สาวของเธอมาจัดการจะดีกว่า

“อ่าวหนูพลอย นั่นพาใครมาล่ะ” อดัมที่ยืนอยู่หน้าบ้านเอ่ยถามออกไป แล้วมองบุคคลที่พลอยลดาพามาด้วยสายตาจดจ้องอย่างไม่ไว้วางใจ ก่อนจะมองจ้องไปที่สาวสวยอกตูมที่มากับพลอยลดาด้วยสายตาจาบจ้วงอย่างไม่เกรงกลัว

ฟรานติโน่ที่เห็นชายหนุ่มคราวพ่อมองภรรยาของตัวเองก็ชักสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะเดินไปบังตัวของพิชชาภาไว้แล้วก็โอบกอดเธออย่างเป็นเจ้าของ นี่ขนาดกับเมียเขาที่พึ่งเจอมันยังใช้สายตาลลวนลามขนาดนี้ แล้วกับน้องเมียของเขามันจะทำอะไรลวนลามบ้างก็ไม่รู้ เขาจะไม่มีทางปล่อยให้ไอ้หมอนี่ได้ทำอะไรน้องเมียเขาอีกแน่

“อ่อ นี่พี่ฟรานติโน่พี่เขยของพลอยค่ะ แล้วนี่ก็พี่พิชพี่สาวของพลอยเองค่ะ ส่วนนี่ก็” พลอยลดาพูดแนะนำตัวพิชชาภาและฟรานติโน่ไปก็หันไปจะแนะนำแฟรงก์ต่อ แต่แฟรงก์ก็เดินมาโอบไหล่ของเธอไว้ซะก่อน จนเธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

“ผมแฟรงก์ เป็นแฟนของพลอยครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ แล้วก็ขอบคุณมากๆเลยที่ดูแลแฟนผมตลอดเวลาที่เธออยู่ที่นี่ แต่ต่อไปผมจะดูแลเธอต่อเอง” แฟรงก์ไม่ชอบสายตาของไอ้แก่เฒ่านี่จึงเอ่ยพูดออกไปอย่างไม่กลัว ก่อนจะกระชับไหล่ของพลอยลดาไว้มั่น

ฟรานติโน่กับพิชชาภาก็หันมามองหน้ากันโดยปริยาย เพราะเข้าใจในสิ่งที่แฟรงก์ทำว่าไม่ต้องการให้อดัมมายุ่งกับพลอยลดา

“หมายความว่ายังไง อย่างคุณเนี่ยนะจะมาเป็นแฟนยัยเด็ก อ่อ เป็นแฟนหนูพลอย ไม่ภาคผู้เยาว์ไปหน่อยเหรอคุณ” อดัมเอ่ยถามอย่างไม่เชื่อ ก่อนจะมองหน้าแฟรงก์และพลอยลดาสลับกันไปมา

“อ่อ คือพลอย” พลอยลดากำลังจะปฎิเสธแต่แฟรงก์ก็บีบหัวไหล่ของเธอไว้ให้หยุดพูด เธอจึงเงียบไปทันที เพราะเริ่มเข้าใจแล้วว่าเขากำลังจะทำอะไร

“อ่าวหนูพลอย กลับมาแล้วเหรอ แล้วนี่มากับใครกัน” อลิซ่าได้ยินเสียงคนคุยกันที่หน้าประตูบ้านก็ออกมาดู พอเห็นว่าเป็นพลอยลดาจึงเอ่ยถามออกไป พร้อมกับถามถึงผู้ที่พลอยลดาพามาด้วย

“นี่พี่ฟรานติโน่กับพี่พิชเป้นพี่สาวกับพี่เขยของพลอยค่ะ และนี่ก็พี่แฟรงก์ พลอยพลอยเองค่ะ” พลอยลดาเอ่ยบอกออกไปแบบจำใจว่าแฟรงก์เป็นแฟนของเธอ เพราะอยากจะให้อดัมเชื่อ

“อ่อ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะทุกคน งั้นเชิญเข้ามาในบ้านก่อนสิคะ เชิญค่ะ คุณคะ ไปบอกแม่บ้านเอาน้ำมาให้แขกด้วยนะคะ” อลิซ่าบอกกับทั้งสี่คนก็หันไปสั่งสามีของตัวเองทันที เพราะดูจากสีหน้าแล้วอดัมดูไม่พอใจอะไรสักอย่าง เธอไม่อยากให้มีปัญหาจึงพยายามแยกอดัมให้ออกไป

จากนั้นอลิซ่าก็พาพลอยลดาและแขกของเธอเข้ามานั่งภายในห้องรับแขกของบ้าน ก่อนจะพูดคุยกันแบบสบายๆให้รู้จักกันก่อน จนฟรานติโน่เปิดประเด็นเอ่ยพูดเรื่องย้ายที่พักออกมา

“คุณอลิซ่าครับ ผมอยากจะขอย้ายพลอยเขามาอยู่ในความดูแลของผม เพราะว่าผมเองก็ย้ายมาอยู่ที่นี่อยู่แล้ว พิชเขาก็จะอยากอยู่กับน้องสาวของเขา ผมเลยจะมาขอให้พลอยเขาย้ายไปอยู่กับภรรยาของผม ให้พิชเขาดูแลน้องสาวของเขาเองน่ะครับ ส่วนเรื่องแจ้งทางมหาวิทยาลัยผมจะเป็นคนจัดการเอง คุณอลิซ่าไม่ต้องห่วงนะครับ เรื่องนี้ผมจะไม่ทำให้คุณอลิซ่าต้องวุ่นวาย แล้วนี่เป็นค่าตอบแทนที่คุณช่วยดูแลน้องสาวของภรรยาของผมครับ รับไว้เถอะนะคับถือว่าเป็นสินน้ำใจจากเรา” ฟรานติโน่พูดไปแบบมัดมือชก เพราะยังไงเขาก็จะทำตามในสิ่งที่เมียของเขาขอร้องไว้ นั่นก็คือพาตัวพลอยลดาออกไปจากบ้านหลังนี้

“อ่อ ถ้าคุณพูดมาขนาดนี้แล้ว ฉันก็คงต้องยอมน่ะสิคะ แล้วหนูพลอยบอกเจกับอลิซ่าหรือยังว่าจะย้ายออกไป” อลิซ่าเอ่ยบอกไปแบบยอมรับ เพราะฟรานติโน่พูดออกมาแบบไม่ให้เธอได้ปฎิเสธเลยสักนิด เธอจึงหันไปถามพลอยลดาว่าลูกสาวและว่าที่ลูกเขยของเธอรู้เรื่องนี้หรือยัง

“ยังเลยค่ะ พอดีมันฉุกละหุกไปหมด แต่เดี๋ยวพลอยจะบอกเจกับอลิสอีกทีค่ะ งั้นเดี๋ยวพลอยขึ้นไปเก็บของใช้บางส่วนก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยววันที่เจกับอลิสกลับมาจากไปเที่ยว พลอยจะมาขนของไปให้หมดเลย” พลอยลดาเอ่ยบอกไปก็มองหน้าของอลิซ่าอย่างเกรงใจ

“ได้สิลูก งั้นหนูก็ไปเก็บของเถอะ เดี๋ยวฉันจะคุยกับพี่เขยพี่สาวแล้วก็แฟนของหนูรอก็แล้วกัน” อลิซ่าเอ่ยพูดบอกไปก็ยิ้มให้เด็กสาวที่เธอเอ็นดูแบบลูกอย่างจริงใจ

“ค่ะ งั้นพลอยขอตัวไปเก็บของสักครู่นะคะ” พลอยลดาเอ่ยบอกก็ลุกเดินออกไปแบบมีมารยาท ทุกคนก็มองเธอเดินออกไปจนลับตา จากนั้นอลิซ่าก็ชวนฟรานติโนกับพิชชาภาและแฟรงก์พูดคุยกันต่อเพื่อรอเด็กสาวไปเก็บของ

ส่วนอดัมที่ยืนแอบฟังอยู่ก็รู้สึกเสียดายที่เหยื่อของเขากำลังจะโบยบินออกไป เขาจึงมองตามร่างบางที่เดินขึ้นไปด้านบนก่อนจะยิ้มออกมาอย่างย่ามใจ แล้วเขาก็รีบเดินตามเด็กสาวขึ้นไปบนห้องของเธอ

พลอยลดาเดินมาจนถึงห้องของเธอก็ปิดประตูเข้าไปก่อนจะหันกลับมาปิดประตูแต่อดัมก็มาดันประตูไว้แล้วผลักเธอเข้ามาในห้องอย่างแรงจนเธอล้มไปกับพื้น แล้วเขาก็กดล็อคห้องทันที

“แกคิดจะทำอะไร อย่านะ ไม่งั้นฉันจะร้องให้ทุกคนรู้ไปเลยว่าแกมันเลวขนาดไหน”พลอยลดาพูดไปก็นั่งเขยิบตัวถอยหลังไปอย่างกลัวๆ

“คิดว่าจะมีโอกาสได้ร้องหรือไง ปึก” อดัมเดินเข้าไปหาพลอยลดาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเอามือชกท้องของพลอยลดาอย่างแรงจนพลอยลดาเอามือกุมท้องอย่างเจ็บปวด

“โอ้ย ไอ้ เลว อือ” พลอยลดาร้องออกมาอย่างเจ็บๆ ก่อนจะเอามือกุมท้องแล้วน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เธอจะทำยังไงดี ใครก็ได้ช่วยเธอที พี่พิช พี่ฟรานช่วยพิชด้วย

ด้านแฟรงก์ที่นั่งมองพี่ชายของเขาและพิชชาภาคุยกัยอิซ่าอยู่ เขาก็รู้สึกห่วงพลอยลดาแปลกๆเพราะเขายังไม่เห็นไอ้แก่นั่นมานั่งคุยกับพวกเขาที่นี่ เขาจึงตัดสินใจจะตามไปหาเธอ ก่อนจะเอ่ยพูดออกไปทันที

“อ่อ ขอโทษนะครับคุณอลิซ่า ผมจะขออนุญาตขึ้นไปช่วยแฟนของผมเก็บของได้ไหมครับ ผมคิดว่าเธอคงถือของลงมาไม่ไหว” แฟรงก์เอ่ยพูดไปอย่างใช้ข้ออ้าง เพราะนี่เป็นบ้านของคนอื่นไม่ใช่บ้านของเขา เขาจึงต้องขออนุญาตก่อนที่จะขึ้นไป

“อ่อ ได้ค่ะ ขึ้นบันไดไปแล้วเดินไปจนสุดทางแล้วเลี้ยวขวา ห้องแรกซ้ายมือเลยค่ะนะคะ” อลิซ่าเอ่ยบอกไปก็ยิ้ม

“เดี๋ยวผมมานะเฮีย น้องพิช” แฟรงก์เอ่ยพูดบอกไปก็มองหน้าของทั้งสอง ก่อนจะรีบเดินขึ้นไปด้านบนตามที่อลิซ่าบอก