บทที่ 8 คนหื่น

พอเช้าเครื่องก็ใกล้จะลงจอด พลอยลดาก็ตื่นขึ้นก่อนจะลุกขึ้นนั่งอย่างละเมอแล้วหันไปมองซ้ายมองขวาอย่างบิดขี้เกียจ แต่พอเธอหันซ้ายไปด้านหลังก็เจอสายตาพิฆาตที่นั่งมองเธอด้วยสายตาจดจ้อง ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เธอแล้วเขาก็ใช้มือของเขาลูบที่ปากแล้วชี้มาที่เธอด้วยสายตาน่ากลัวจนเธอรีบหันหน้าหนีทันที ก่อนจะล้มตัวนอนลงไปด้วยความอายและความกลัว

“เราก็มากับเจนิ จะไปกลัวตาหื่นนั่นทำไมกัน” พลอยลดาคิดได้ก็ยิ้มมุมปากอย่างมีชัย อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้มาตัวคนเดียวซะเมื่อไหร่

เธอจึงลุกขึ้นนั่งอย่างสบายๆราวกับไม่มีอะไร ก่อนจะแลหน้าไปมองหนุ่มคนเมื่อคืนแล้วยิ้มมุมปากใส่อย่างไม่กลัว กร้อมกับทำหน้าเชิดใส่แล้วเธอก็มองที่นั่งของเจตรินที่ว่างเปล่า แล้วสงสัยว่าเพื่อนหนุ่มของเธอหายไปไหน

“ยัยแสบ เดี๋ยวเธอได้เจอฉันแน่” แฟรงก์พูดไปอย่างเก็บความแค้นไว้ในใจ ก่อนจะมองที่ร่างบางอย่างไม่คาดสายตา เธอกล้าท้าทายเขาแบบนี้ เธอก็จะได้เจอเขาในแบบที่ใครๆไม่เคยเจอ

ด้านเจตรินพอเข้าห้องน้ำเสร็จก็มานั่งที่ของตัวเองจนแฟรงก์ที่มองเด็กสาวถึงกับเลิกคิ้วสงสัยว่าทั้งสองคนมาด้วยกันได้ยังไง ไหนคู่ขาของเขาบอกว่าไอ้เด็กคนนั้นมีคู่หมั้นแล้วไง ทำไมมันถึงมากับเด็กคนนี้ได้ แฟรงก์มองอย่างสงสัย ก่อนจะมองทั้งสองอย่างสังเกตต่อไป

“เจ พลอยเจอผู้ชายที่ขับรถชนพลอยที่นี่ด้วยอ่ะ แต่พลอยไม่อยากยุ่งกับเขา เจช่วยแกล้งเป็นแฟนพลอยหน่อยนะ” พลอยลดาพิมข้อความส่งให้เพื่อนหนุ่มอ่าน

จนเจตรินทำหน้าสงสัยแล้วเงยหน้ามองหน้าคนที่พลอยลดาหมายถึงอยู่ ก็เห็นผู้ชายคนนั้นกำลังมองมาที่พวกเขาอยู่ เจตรินจึงเล่นตามน้ำเลยทันที เพราะรู้ว่าเพื่อนสาวต้องมีเหตุผลแน่

“ที่รัก เดี๋ยวลงเครื่องแล้วเราไปหาอะไรอร่อยๆทานแล้วค่อยไปเที่ยวดีไหม” เจตรินพูดออกไปเป็นภาษาไทยเสียงดังพอที่ผู้ชายคนนั้นจะได้ยิน เพราะที่นั่งของพวกเขาก็ไม่ได้ไกลกันมาก

“ตามใจที่รักเลยค่ะ พลอยยังไงก็ได้” พลอยลดาพูดไปก็แกล้งเอามือบีบแก้มของเจตรินอย่างอ้อนๆ

จากนั้นพอเครื่องลงจอดพลอยลดาก็เกาะติดเจตรินอย่างกับปลิง เพราะกลัวว่าชายคนนั้นจะเข้ามาทำอะไรเธอแบบเมื่อคืนอีก จนตอนเอากระเป๋าเธอกับเจตรินก็แยกกันเอาคนละฝั่ง เพราะของเธออยู่อีกฝั่งหนึ่ง

“หนักชะมัด” พลอยลดาบ่นออกไปก็พยายามยกกระเป๋าเดินทางของเธอลงจากเครื่องส่งกระเป๋า ก่อนจะตกใจเมื่ออยู่ๆมีคนมาช่วยเธอยกกระเป๋าลง

“ขอบ...” พลอยลดากำลังจะพูดบอกไปแต่พอเห็นว่าเป็นใครเธอก็หุบยิ้มไปทันที ก่อนจะเดินถอยห่างออกไปอย่างรักษาระยะห่าง

“ไง เมื่อคืนทำผมเจ็บแสบมากเลยนะ ไม่คิดจะขอโทษกันหน่อยรึไง” แฟรงก์เอ่ยพูดไปก็มองเด็กสาวด้วยสายตาที่มีอะไรบางอย่าง จนพลอยลดาเริ่มเหลือบสายตามองหาเจตริน

“ก็ ก็สมควรแล้วนิ คุณมาลวนลามฉันก่อนทำไมเล่า” พลอยลดาตอบไปก็เอามือไปจับกระเป๋าทำท่าจะเดินลากออกไป

“จะรีบไปไหน” แฟรงก์เอามือมาจับมือของเธอที่จับกระเป๋าอย่างรวดเร็ว

“นี่คุณปล่อยนะ เดี๋ยวแฟนฉันมาเห็นมันจะดูไม่ดี ปล่อยสิ” พลอยลดารีบเอ่ยบอกไปก็สะบัดมือหนีแต่เขากลับจับไว้แน่น

“แล้วไง ในเมื่อผมอยากได้คุณ ไม่ใช่เด็กนั่น” แฟรงก์เอ่ยพูดไปก็ยิ้มมุมปากใส่เธอ ก่อนจะไล่สายตามองเธออย่างหื่นๆ

“นี่คุณจะทำอะไรแฟนผม ปล่อยนะ” เจตรินเห็นเพื่อนสาวโดนหนุ่มคนนั้นจับมือก็รีบเดินเข้ามาทันที ก่อนจะเอ่ยพูดออกไปเสียงแข็ง

“ก็แค่จับมือเฉยๆ เมื่อคืนผมจูบแฟนคุณก็ไม่เห็นจะว่าอะไรผมเลยนิ” แฟรงก์ตอบไปอย่างกวนๆ เพราะอยากจะแกล้งเด็กสาวคืน ในเมื่อเธอทำเขาเจ็บ เขาก็จะทำให้เธอทะเลาะกับแฟนของเธอให้มันเที่ยวกันแบบไม่มีความสุขนี่ล่ะ

“นี่คุณ อย่ามาพูดมั่วๆนะ ไปกันเถอะเจ” พลอยลดาพูดต่อว่าเขาออกไปก็สะบัดมือของแฟรงก์ออกอย่างแรง นี่เขากล้าพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง หน้าด้านจริงๆเลยคนอะไรกัน ถ้าเธอกับเจเป็นแฟนกันจริงๆคงได้เลิกกันแน่

“ จะรีบไปไหนล่ะ ผมยังไม่ได้บอกแฟนคุณเลยนะว่านมคุณน่ะมันเต็มไม้เต็มมือขนาดไหน” แฟรงก์พูดไปด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ ก่อนที่เด็กหนุ่มอีกคนจะถลาเข้ามาจะต่อยเขา

“มึง ไอ้เลวเอ้ย” เจตรินปลี่เข้าไปจะต่อยชายตรงหน้าที่มาพูดจาไม่ดีใส่เพื่อนสาวอย่างโมโห เพราะมันเป็นใครถึงกล้ามาพูดแบบนี้

“อย่าๆเจ พลอยขอนะ อย่ามีเรื่องเลยนะ ที่นี่ไม่ใช่บ้านเรา เดี๋ยวจะเป็นเรื่องเปล่าๆ ไปกันเถอะ อย่าไปสนใจคนแก่ที่พูดเลอะเทอะเลยนะ ป่ะเจ เชื่อพลอยสิ” พลอยลดาเอ่ยห้ามเพื่อนหนุ่มไป ก่อนจะดึงตัวเจตรินออกมา

“อย่าให้เจออีกนะยัยตัวแสบ รอบนี้ฉันจะใจดีปล่อยเธอไปเพราะมีแฟน รอบหน้าต่อให้เธอมีผัว ถ้าเธอยังปากเก่งแบบนี้อีก ฉันก็จะไม่ปราณีอะไรเธออีก” แฟรงก์เอ่ยพูดออกไปก็กระตุกยิ้ม ก่อนจะเดินลากกระเป๋าออกไป วันนี้เขาจะปล่อยเธอไปเพราะเห็นใจไอ้แฟนเด็กของเธอหรอก ถ้าคราวหน้ายังปากเก่งแบบนี้เขาไม่ใจดีแบบนี้แน่

พอชายหนุ่มคนนั้นเดินออกไปเจตรินก็หันมาถามเพื่อนสาวทันที เพราะเขางงกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี่จริงๆ

“เรื่องมันเป็นไงพลอย ทำไมมันถึงจูบแล้วก็ อ่อ จับหน้าอกพลอยได้ บอกเจมานะ” เจตรินเอ่ยถามเพื่อนสาวด้วยเสียงจริงจัง จนพลอยลดาก้มหน้าลงอย่างเศร้าๆ

“ช่างมันเถอะเจ พลอยไม่อยากพูดถึงมันอีก ขอบคุณนะเจที่คอยปกป้องพลอย” พลอยลดาไม่ตอบเพื่อนหนุ่ม แต่กลับเอ่ยขอบคุณแทน เพราะเธอไม่อยากจะพูดถึงมันจริงๆ

“เฮ้อ พลอยก็เป็นซะแบบนี้ แม่พลอยฝากเจให้ดูแลพลอยให้ดี เจก็ไม่อยากทำให้พ่อแม่พลอยผิดหวัง ถ้าใครรังแกพลอย พลอยต้องรีบบอกเจนะ” เจตรินเอ่ยบอกเพื่อนสาวอย่างจริงใจ เพราะเขารักพลอยลามากและเขาก็อยากให้เพื่อนสาวเจอคนที่ดี ไม่ใช่คนเลวแบบไอ้คนนั้น

“อืม พลอยรู้แล้วน่า ถ้ามีอะไรพลอยจะบอกเจเป็นคนแรกเลย แต่ตอนนี้พลอยว่าเราออกไปกันเถอะ ป่านนี้อลิสคงรอนานแล้วแหละ” พลอยลดาเอ่ยชวนเพื่อนหนุ่มให้ออกไป เพราะนี่ก็นานแล้วไม่รู้ว่าแฟนของเพื่อนหนุ่มจะรอนานแค่ไหน

“อืม ไปกันเถอะ” เจตรินเอ่ยพูดก็ยกกระเป๋าของเขาและพลอยลดาใส่รถเข็น ก่อนจะเดินออกไปด้านนอกที่มีแฟนสาวคนสวยของเขารออยู่

เนื่องจากเธอบินมาก่อนเขาประมาณสิบวัน เพราะเธอต้องมางานแต่งของญาติที่นี่ เธอจึงไม่ได้มาพร้อมกับเขา พอพลอยลดาเดินตามเพื่อนหนุ่มออกมาก็คิดไปว่าขอให้เธออย่าได้เจอกับผู้ชายคนนั้นอีกเลย ​