บทที่ 27 27

มีนาตะโกนออกมาบ้างอย่างเหลืออด แต่คำตอบที่ได้รับกลับเป็นรอยยิ้มเหยียดหยันบนใบหน้าคร้ามเข้ม

“หึ!...มีน่า เลิกเล่นละครตบตาผมเสียทีเถอะ ผมรู้ว่าคุณยังไม่ลืมน้องชายของผม ใช่...เซบาสเตียนเคยคบกับคุณ และคุณก็คงจะคิดถึงเขามาก ถึงขนาดอดรนทนไม่ไหวต้องมากอดรัดฟัดเหวี่ยงตามทางเดินในบริษัทอย่างที่ผมเห็นเมื่อกี...