บทที่ 43 43

คราวนี้เขากอบกุมมือเรียวบางที่มีกล่องกำมะหยี่ของหญิงสาวไว้ในอุ้งมือทั้งสอง ประสานดวงตาสีมรกตเปี่ยมล้นด้วยความหมายกับดวงตาสีน้ำตาลสุกใสยิ่งกว่าเพชรที่เปล่งประกายอยู่ในมือของเธอตอนนี้

“คุณรู้ได้ยังไงคะว่าฉันมาที่นี่?”

“ผมกลับเข้าไปในอพาร์ตเม้นท์และได้ยินเสียงของคุณฝากข้อความในโทรศัพท์ แต่ถึงผมจะไม่ร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ