บทที่ 49 อุ้มรักดวงใจมาเฟีย บทที่ 6

เขาไหวไหล่แต่ยังไม่ยอมขยับห่าง “โอเค...ถ้าอย่างนั้นคืนนี้คุณก็ต้องพักผ่อน และอย่าลืมว่ารับเงินผมไปส่วนหนึ่งแล้ว ควรทำงานให้คุ้มค่าจ้างด้วย”

“ไม่ลืมหรอกค่ะ” เธอตอบด้วยรอยยิ้ม แต่ต่างรู้ว่าเป็นยิ้มแกนๆ ครินต์ขยับห่าง และเมื่อภัทรญาเปิดประตูรถก็พบว่าใครคนหนึ่งยืนรออยู่ที่ระเบียงบ้าน เป็นชายร่างสูงบึกบ...