บทที่ 138 คำต่ำๆ ออกมาจากปากไม่หยุด

เวลาที่ต้องทำงานชั่วๆให้พ่อเลี้ยงผมก็ทำไปตามคำสั่งจวบจนมาถึงวัยสิบสี่ย่างสิบห้า ชีวิตผมแปดเปื้อนมาจะได้สองปีแล้ว ผมมีประสบการณ์การเอาตัวรอดมากขึ้นด้วยวัยเพียงเท่านี้ ชีวิตสอนชีวิต ผมมองคนชั่วๆออก มองออกว่ามันกำลังคิดอะไร ผมไม่มีลูกน้องผมมีแค่ตัวเองเท่านั้น ความชั่วร้ายที่ผมประสบพบเจอมันก็เป็นครูให้ก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ