บทที่ 13 13

ทั้งใบหน้าแสนหวานอันหมดจด ผิวขาวราวพอร์ชเลนและนุ่มนิ่ม ความอวบอิ่มของสองเต้ากลมกลึงไหวกระเพื่อมขึ้นลงจากแรงหายใจท้าทายสายตาของเขาตรงหน้า เอวคอดเว้า สะโพกผาย และรอยนูนสามเหลี่ยมที่ปกคลุมด้วยปุยไหมอ่อนนุ่มนั้นดึงดูดความรู้สึกของเขาอย่างที่สุด

ทิพชยาก็ยังจ้องมองเขา แต่เธอแทบไม่อยากเลื่อนสายตาลงไปต่ำกว...