บทที่ 17 17

ทว่าน้ำรื้นที่ซึมอยู่ขอบตากลับไหลลงมาเมื่อเธอคิดถึงตอนที่เขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ทิพชยาเผลอกอดเขาไว้แน่น และปฏิกิริยานั้นก็ทำให้โคเลสนิกคลายความกระหายใคร่ลงไปชั่วครู่

“แทม...คุณเป็นอะไร”

“ไม่ค่ะ...ฉันไม่เป็นอะไร...ฉันไม่ได้ขยะแขยงคุณ...ฉันไม่ได้...”

“กอดผมไว้” เขาสั่งและรู้สึกดีอย่างไม่น่าเชื่อกั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ