บทที่ 21 21

“กลับไปที่ห้องของคุณเถอะค่ะ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว อย่างน้อยฉันก็คงไม่ตายง่าย ๆ ยังอยู่ให้คุณทำร้ายได้อีกนาน”

ร่างน้อยกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโหย ชายหนุ่มถอนหายใจขณะมองหน้าอีกฝ่ายที่ไม่ยอมแม้แต่จะสบตาเขา

“ทำไมชอบไล่ผมกลับไปห้องนั้นนัก นั่นมันห้องทำงานของผม ที่ที่ผมต้องพักผ่อนคือห้องนี้”

โคเลสนิกไม่ได้โก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ