บทที่ 6 6

“ผมไม่เคยเปลี่ยน...มองผมให้ชัดสิ แทมมี่”

มือแกร่งรั้งไหล่บางของหญิงสาวให้เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขาตรง ๆ  ความตระหนกฉายออกมาจากดวงตาคู่สวย เธอกำลังจะกลับออกไปจากห้องนี้ไม่ใช่หรือ

“คีธ...” เรียวปากบางสั่นระริก เธอไม่เคยอยู่ใกล้ชิดกับเขาถึงขนาดนี้

“คุณไม่เห็นหรือแทม ว่าผมก็คือโคเลสนิก คนที่คุณเคยรู้จักเมื่อสองปีที่แล้ว เพียงแต่ตอนนี้ผมไม่ใช่โคเลสนิก นักมวยอ่อนหัดที่ถูกพ่อของคุณใช้เป็นเครื่องมือหาผลประโยชน์อีกต่อไปก็เท่านั้น!”

จบคำพูดที่เปลี่ยนเป็นดุดันใบหน้าคร้ามเข้มก็ฉกวูบลงไปหาหญิงสาว ทิพชยาตื่นตระหนกหากทุกอย่างก็รวดเร็วเกินกว่าที่เธอจะทันตั้งตัว โคเลสนิกปิดปากเธอแน่นด้วยริมฝีปากของเขา บดขยี้จูบหนักหน่วงอย่างที่หญิงสาวไม่เคยพานพบจูบจากผู้ชายคนไหนมาก่อนในชีวิต

ปากบางถูกลิ้นหนารุกราน ร่างอรชรถูกรั้งเข้าไปแนบชิดอกกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเคร่งเครียดภายใต้ชุดสูทคัตติ้งเนี้ยบ ถึงเธอจะเคยรู้สึกหวั่นไหว หากแต่เขาก็ทำเกินไปแล้ว เขาทำกับเธอเกินไปที่ไม่ยอมให้เกียรติลูกสาวของผู้เคยมีบุญคุณ

“คีธ!...ปล่อยนะคะ!”

พอเขาถอนริมฝีปากออกทิพชยาก็ร้องเสียงหลง เธอหอบหายใจอยู่ในอ้อมแขนที่ตวัดรัด ใบหน้าของโคเลสนิกเปลี่ยนเป็นเครียดขึ้ง แววตาสีอำพันขุ่นข้นจนน่ากลัว

“คีธ...พ่อของฉันเคยดีกับคุณเท่าไหร่ ทำไมคุณถึงไม่ยอมอภัยในสิ่งที่ท่านเคยทำผิดพลาดบ้าง อย่างน้อยที่สุดคุณก็ควรคิดถึงช่วงเวลาที่ท่านผลักดันให้คุณเป็นนักมวยอาชีพมีชื่อเสียง"

“ชื่อเสียงงั้นหรือ...แทมมี่ คุณไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับพ่อของคุณเลยแม้แต่อย่างเดียว”

“ฉันรู้ดี!” หญิงสาวแย้ง “ถึงฉันจะจากบ้านไปอยู่ลอนดอนถึงสองปีแต่ฉันก็รู้ดีว่าพ่อของฉันเป็นยังไง”

“ถ้าอย่างนั้นไหนลองบอกผมหน่อยซิว่ายาซาโน่โกหกลูกสาวของตัวเองยังไงบ้างเรื่องนักมวยที่เขาเคยสนับสนุนอยากให้เป็นแชมป์โลก”

โคเลสนิกขบกรามจนนูนเป็นสัน ทิพชยาเชิดหน้าขึ้น เธอจะไม่ยอมให้เขาก่นว่าบิดาอย่างที่ผ่านมาอีกแล้ว

“คีธ...ที่ฉันมาที่นี่ก็เพื่อจะขอร้องคุณให้ช่วยเหลือพ่อของฉัน ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าคุณเคยเจ็บแค้นคิดว่าท่านไม่ปกป้องคุณตอนที่ถูกสมาคมมวยจับได้ว่าคุณใช้สารกระตุ้นก่อนการขึ้นชกชิงแชมป์โลก ทุกอย่างมันเกิดมาจากการกระทำขอคุณเองไม่ใช่หรือคะ คีธ...คุณอยากได้เข็มขัดแชมป์โลก แต่พอผิดหวังคุณก็โทษว่าเป็นความผิดของพ่อฉัน ท่านพยายามปกป้องคุณนะคะ ท่านยังเป็นห่วงคุณเสมอ จนถึงตอนนี้ที่ท่านก็รู้ว่าคุณเป็นโปรโมเตอร์อันดับหนึ่งของอเมริกา มีอิทธิพลมากขนาดที่ดึงนักมวยจากสังกัดของพ่อมาได้เกือบหมด แต่ท่านก็ไม่โกรธคุณ ฉันเพียงมาขอความเห็นใจ แค่ขอให้คุณช่วยพยุงท่านไว้อย่าให้ล้ม”

“คุณเล่าเรื่องโกหกพอแล้วใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้นคราวนี้ก็มาฟังเรื่องจริงที่มันจะทำให้คุณได้รู้ว่ายาซาโน่เป็นคนปลิ้นปล้อนยังไง!”

โคเลสนิกผลักหญิงสาวลงไปนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิม ร่างบอบบางไม่มีทางขยับเมื่อถูกชายหนุ่มกักไว้ด้วยแขนทรงพลังที่ค้ำยันบนพนักทั้งสองข้าง เธอรับรู้ถึงลมหายใจร้อนผ่าว ใบหน้าคร้ามเข้มอยู่ห่างจากเธอแค่คืบเท่านั้น

“คีธ” ทิพชยาน้ำตาคลอเบ้า เธอไม่เคยรู้สึกกลัวอะไรแบบนี้มาก่อน หญิงสาวจ้องลึกลงไปในดวงตาสีน้ำตาลแกมทองแดง ประกายสีอำพันนั้นกร้าวกล้าจนแทบละลายผู้อยู่ใต้เงาของเขา

“ตอนที่ผมเดินทางมาจากรัสเซีย ผมมีจุดหมายเดียวในชีวิตเท่านั้นคือการเป็นนักมวยอาชีพ ชื่อเสียงไม่ใช่สิ่งที่ผมใฝ่หา ผมเพียงคิดว่าอยากจะสยบคู่แข่งให้ได้และมันจะเป็นใบเบิกทางให้ทุกคนยอมรับในฝีมือของผม แล้วผมก็ได้พบยาซาโน่ ไนต์ โปรโมเตอร์บริษัทยักษ์ใหญ่ที่มีนักมวยเบอร์ต้นของวงการ เขาชักนำผมเข้าสังกัด ผลักดันให้ผมได้ขึ้นชกไฟต์ใหญ่ ๆ หลายไฟต์ซึ่งผมก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง ยาซาโน่บอกผมเสมอว่าถ้าจะทำอะไรจะคิดถึงเรื่องชื่อเสียงเงินทอง ถ้าเรามีความพยายามและใส่ใจ วันหนึ่งทุกอย่างก็จะเข้ามาหาเราเอง หึ...พ่อของคุณพูดถูกทุกอย่าง เขาทำให้ผมศรัทธาและบากบั่นเพื่อให้ได้ชัยชนะ”

โคเลสนิกเว้นจังหวะการพูดทว่าลมหายใจที่เป่ารดใบหน้าหญิงสาวยังคงหนักหน่วงไม่ต่างจากน้ำเสียงอันดุดัน ทิพชยาไม่กล้าแม้แต่จะขยับ มีเพียงริมฝีปากระริกสั่นเท่านั้นที่บอกว่าเธอหวาดหวั่นต่อสถานการณ์อันพลิกผันนี้แค่ไหน เธอได้ยินเสียงหัวเราะดังลึกอยู่ในลำคอของเขา