บทที่ 11 บทที่ 11

“อารัณ...อารัณใช่หรือเปล่า”

เสียงใคร เขาได้ยินเสียงคุ้นๆ เหมือนเสียงของอิงฟ้า

“อารัณขา.../รัณขา...”

ดรัณหันไปมองพลับพลึง ทำไมเสียงของเธอจึงกลายเป็นเสียงอิงฟ้า

“อารัณ พลับร้อน/รัณคะ อิงร้อน”

นี่เขาเป็นอะไรไป ชายหนุ่มไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เชื่อสิ่งที่ตาเห็น หรือเขาเมาขนาดเห็นพลับพลึงเป็น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ