บทที่ 25 บทที่ 25

แต่เธอไม่หยุดคิดให้เสียเวลา ตอนนี้กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ พลับพลึงจึงลอดรั้วไปหาคุณย่า บุคคลอันเป็นที่รักยิ่งของเธอ คุณย่าสะอิ้งเป็นแม่ของพ่อเลี้ยงรุ่งโรจน์บิดาของเธอ คุณย่าปลีกวิเวกไปอยู่กับคนสนิทที่ดูแลมายาวนานบนดอยหลายปีแล้ว แม้คุณพ่อจะพยายามขอร้องให้มาอยู่ด้วยกันบ่อยครั้ง คุณย่าก็ปฏิเสธ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ