บทที่ 63 บทที่ 63

“อารัณขา...” เสียงหวานสั่นเทิ้มเหมือนเนื้อตัวสั่นไหว ปลายเล็บจิกท่อนแขนกำยำเกร็งแน่นไม่สนใจว่าจะบาดเนื้อกายคนตัวโตมากแค่ไหน สมองเริ่มงุนงงสั่งการช้าเพราะเริ่มจะจับทิศทางของมือปลาหมึกไม่ได้ มือปลาหมึกที่กำลังบีบนวดทรวงงามตลอดเวลา

ดรัณยกร่างน้อยขึ้นสูงกระทั้งทรวงสาวอยู่ตรงใบหน้า ถลกชายเสื...