บทที่ 70 บทที่ 70

“พี่ลอเลนท์คะ พลับว่าพอเถอะค่ะ เดี๋ยวจะเป็นลมไปนะคะ” พลับพลึงลืมไปว่าลอเลนท์ชอบวิ่ง การวิ่งแค่นี้ไม่ทำให้หญิงสาวเหนื่อยจนเป็นลมพับไปได้แน่

ลอเลนท์ยังคงวิ่งต่อไปเรื่อยๆ ไม่สนใจคำทัดทานของสาวน้อย จนสาวน้อยอ่อนใจได้แต่นั่งมองอย่างเป็นห่วง กระทั่ง...

“ว้าย!!!” ร่างระหงขาลากล้มลงไม่เป็นท่า ใบหน้าครูดไป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ