บทที่ 78 บทที่ 78

“ตู๊ดๆ” เสียงโทรศัพท์แผดจ้าขึ้น ดรัณละสายตาจากวีกิจแล้วยกหูโทรศัพท์บ้านรับสาย

“พ่อเลี้ยงดรัณพูดครับ”

“แดนนี่เหรอลูก แม่เองนะ” เสียงของมารดาทำให้เขาแย้มรอยยิ้มออกมาบางๆ เขาคิดถึงท่านจังเลยตอนนี้

“คุณแม่โทร.หาผมแต่เช้าเลย ผมกำลังคิดถึงคุณแม่อยู่พอดี”

“แม่ก็คิดถึงลูกกับหนูพลับ ที่โทร.มาแต่เช้าเพราะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ