บทที่ 82 บทที่ 82

เสียงแหลมสูงทำให้ดรัณต้องเลิกคิ้วเข้มขึ้นสูง ตั้งแต่แต่งงานกันมาภรรยาของเขาไม่เคยเถียงคอเป็นเอ็นแบบนี้ ความผิดปกติคงเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อวานกระมัง เขาเขยิบเข้าไปจนชิดร่างบางทำท่าจะรั้งเธอขึ้นมานั่งบนตัก แต่พลับพลึงอิดออดปัดมือใหญ่ออกห่าง

“พูดกันดีๆ สิพลับ เราไม่ควรทะเลาะกันไม่ใช่เหรอ” ดร...