บทที่ 9 บทที่ 9

ปกรณ์จำหน้านฤดลได้ขึ้นใจ เขาคือคนที่ใส่ยาบางชนิดลงไปในแก้วไวน์ใบนั้น

“ขอโทษทีครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ” หมอสัตว์เอ่ยเสียงสุภาพ พลางพยายามมองผู้หญิงที่นั่งอยู่กับนฤดล ทว่าเงาของชายหนุ่มก็ทอดบังหญิงสาวจนมองไม่เห็น

“คุณหมอหมานั่นเอง” นฤดลจำหมอปกรณ์ได้เพราะเคยเอาสุนัขที่เลี้ยงไว้ไปรักษา

“เอ่อ.....

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ