บทที่ 2 ตอนที่2
“แม่จ๋า หนูผิงคิดถึงแม่พอใจจัง แม่จ๋าอึก”ฉันเรียกร้องหาแม่พอใจและเอามือไปกุมศรีษะตัวเองด้วยความเจ็บและสายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาเรือนเก่าที่แขวนอยู่บนผนังบ้านก็ต้องตกใจ เกือบเลยเวลาแล้ว
“โอ้ย!เจ็บจัง”ฉันลุกขึ้นยืนและก็ต้องเจ็บจี๊ดที่ศรีษะข้างที่หัวแตกนั้นดีน่ะไม่ได้ถึงกับแตกแค่ะถลอก ฉันรีบไปล้างแผลและรีบเอาพลางเตอร์ยามาแปะลงไปที่หัวคิ้วทันที และรีบไปนำขนมตาลออกจากฉึงและจัดใส่ตะกร้าไม้เพื่อนำไปส่งให้คุณหญิงบ้านหลังใหญ่ที่อยู่หมู่บ้านถัดไปโน้นน่ะ
“สายแล้ว”ฉันรีบถือตะกร้าที่เต็มไปด้วยขนมตาลหลายปุแล้วรีบใส่เกียร์หมาวิ่งอย่างไว
“เดี๋ยวก่อนเวียงพิงค์!”เสียงคุ้นหูเอ่ยเรียกฉัน ฉันรีบหันกลับไปทางต้นตอของเสียงก็พบกับพี่พลพี่ที่อยู่แถวๆนี้ กำลังปั่นจักรยานตามหลังฉันมาอย่างไวที่จริงฉันยังไม่รู้จักบ้านของเขาด้วยซำ้เขาเองก็ไม่เคยบอกฉันว่าบ้านเขาอยู่ไหน
“มีอะไรคะพี่พล ผิงรีบ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะคะ”ฉันหันไปตะโกนบอกพี่พลแต่ขายังไม่ได้หยุดวิ่ง
“ไปรถพี่สิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง ขึ้นมาๆๆๆ”พี่พลปั่นจักรยานมาเสมอกับฉันและเอ่ยบอกฉัน
“ไม่ดีกว่าค่ะ เกรงใจพี่พล ผิงวิ่งไปอีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว”
“มันจะอีกนิดเดียวได้ยังไงผิง อีกตั้งสองซอยก็ราวๆสองกิโลเมตรเลยน่ะ!”พี่พลพูดขึ้นพลางรีบยื่นมือมาแย่งตะกร้าไปจากฉัน นี้ฉันวิ่งช้าหรือเขาปั่นจักรยานไวกันน่ะ
“พี่พลคะ!”ฉันหยุดวิ่งและเรียกพี่พล ที่ตอนนี้เขาหยุดปั่นจักรยานแล้ว
“ไปเถอะครับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง เดี๋ยวเราจะได้แวะไปตามคุณลุงนัยที่บ่อยด้วยไง”พี่พลบอกฉันนั้นยิ่งทำให้ฉันกระโดดขึ้นซ้อนท้ายพี่พลอย่างไว เพราะพ่อของฉันท่านไปเล่นการพนันอยู่ที่บ่อนในซอยบ้านคุณหญิงบ้านหลังใหญ่นั้นและที่สำคัญฉันอายุยังน้อยไม่สามารถเข้าไปตามพ่อในบ่อนได้ พี่พลที่มีอายุมากกว่าฉันเขาจึงอาสาไปตามพ่อฉันในบ่อนนั้นให้บ่อยๆ
“เกาะเอวพี่แน่นๆๆพี่จะซิงแล้ว!!”พี่พลหันมาบอกฉันพลางรีบปั่นจักรยานลงเนินอย่างไวทำให้ฉันที่กลัวว่าจะตกจากจักรยานจึงรีบคว้าเอวจับพี่พลไว้ทันที พี่พลปั่นจักรยานไม่นานก็มาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่
“เห้อ ถึงแล้ว”ฉันลงมาจากจักรยานด้วยความเหนื่อยหอบเพราะกลัวตกจากจักรยานของพี่พล
“กลัวขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”พี่พลถามฉัน ฉันจึงพยักหน้าให้เขาและรีบเดินไปกดกริ่งบ้านเพื่อรอให้คนในบ้านออกมาเอาขนมตาลนี้
แอ๊ดดด
“อ้อ หนูนี้เอง พรุ่งนี้เอาเหมือนเดิมอีกนะจ๊ะ คุณหญิงและท่านเจ้าสัวชอบมากเลย^_^”พี่ที่ทำงานเป็นแม่บ้านหลังนี้ออกมาเอาตะกร้าขนมตาลน้นจากฉันทุกวันและเธอก็เป็นคนสั่งฉันให้เอามาส่วทุกวัน สงสัยคุณหญิงและท่านเจ้าสัวจะชอบขนมตาลของฉันจริงๆคนแก่อยู่บ้านหลังใหญ่สามีภรรยากันและนั่งกินขนมตาลของฉัน
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ^_^”ฉันยกมือไหว้เธอที่ส่งเงินแบงค์สีเทาน้ำตาลแบงค์พันมาให้ฉัน
“เอ๊ะ พี่คะ คือหนูไม่ได้นำเงินมาทอน ขอโทษนะคะพอจะมีเศษเงินที่พอดีกับค่าขนมไหมคะ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ คุณหญิงท่านให้^_^”
“แต่ งั้นหนูจะทำขนมตาลมาให้ครบกับจำนวนเงินนี้นะคะ”
“จ๊ะ^-^”
“งั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ^_^”ฉันยกมือไหว้เธอ เธอก็ยกมือรับไหว้ฉันและฉันก็รีบวิ่งกลับมาหาพี่พลที่นั่งคร่อมจักรยานรอฉันด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มฉันเอาเงินแบงค์พันใส่กระเป๋าตังค์เก็บทันที คุณหญิงบ้านนี้ใจดีจังเลย ฉันเคยเห็นท่านท่านอายุปนะมาณห้าหกสิบปลายๆได้แล้ว ส่วนท่านเจ้าสัวสามีของท่านฉันยังไม่เคยเห็นเลยน่าจะใจดีเหมือนคุณหญิงนั่นแหละ
“เก่งจังอายุแค่เนี่ยทำขนมขายเองได้ด้วย^_^”
“ก็ต้องเก่งสิคะ อยากเรียนหมอนี้หน่า”ฉันพูดบอกพี่พลพลางนั่งคร่อมจักรยานพี่พล พี่พลก็ค่อยๆปั่นจักรยานไปตามทางเรื่อยๆซอยนี้มีแต่บ้านของคนรวยๆบ้านหลังใหญ่ๆโตๆสวยๆทั้งนั้นเลย
“บ้านพี่พลอยู่ซอยไหนเหรอคะ?”ฉันเอ่ยถามพี่พลไป
“ซอยเดียวกับเรานั่นแหละ อยู่หลังสุดท้าย ท้ายหมู่บ้านโน่นไง”พี่พลชี้สะเปะสะปะไปทั่วเขาบอกฉันแบบนี้ประจำแหละ ฉันจึงย่นจมูกใส่เขาและชะเง้อคอมองไปทางบ่อนคาสิโนขนาดใหญ่ที่ถูกตั้งอยู่ท้ายสุดของซอยเศรษฐีนี้
“ผิงรอพี่อยู่ตรงนี้แหละเดี๋ยวพี่ไปตามคุณลุงนัยมาให้”พี่พลจดจักรยานไว้ข้างป่ารกเหมือนเดิมและเอ่ยบอกฉันเหมือนเดิม
“ค่ะ รบกวนพี่พลอีกแล้ว”ฉันเอ่ยบอกเขาไปและจับแฮนจักรยานที่เขายื่นมาให้ฉันจับ และเขาก็ยิ้มให้ฉันและรีบวิ่งเข้าไปในบ่อนนั้น พี่พลเข้าออกได้สบายชายชุดดำสองคนหน้าบ่อนนั้นก็ก้มหัวให้เขาอย่างนอบน้อมฉันยืนรอพี่พลอยู่สักพักสายตาก็มองไปเรื่อยจดไปสบเข้ากับรถสปอร์ตคันสีดำหลายคันที่กำลังขับผ่านหน้าฉันเข้าไปในบ่อนนั้น ฉันก็ก้มตัวลงหลบหลังจักรยานและแอบมองพวกชายชุดดำที่พากันลงมาจากรถอย่างไวมีอยู่คนหนึ่งลงไปเปิดประตูรถให้ใครสักคนเดินออกม
“ว้าวววว หล่อจัง^_^”ฉันพูดขึ้นเหมือนตัวเองตกอยู่ในภวังค์ออร่าของผู้ชายในชุดสูทสีดำที่สวมแว่นกันแดดสีดำที่เพิ่งจะเดินลงมาจากรถนั้น หล่อสูงขาวหุ่นดี พูดได้คำเดียวว่าหล่อมากและเพอร์เฟคมากๆๆเช่นกัน
“อุ๊ย!”ฉันร้องขึ้นด้วยความตกใจที่แวบหนึ่งเหมือนผู้ชายคนนั้นจะมองมาทางนี้ฉันรีบก้มตัวลงตำ่ลงหลบเขากลัวว่าเขาจะเห็นฉันและสั่งคนมาเก็บฉัน เพราะเขาน่าจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มชายชุดดำนั้น เพราะเขาเดินนำหน้าชายชุดดำเข้าไปในบ่อนนั้นและชายชุดดำก็เดินตามหลังเขาไป
